ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΥΠΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

11.12.2012

Μόνο αηδία και (εν μέρει) θλίψη για κάποιους από τους συμμετέχοντες, προκαλεί η απροσχημάτιστη πλέον σύμπλευση, με αφορμή εκδήλωση «συζήτησης» για την «κοινωνική» και «αλληλέγγυα οικονομία» (βλ. δηλαδή αυτοδιαχείριση της φτώχειας μέσα στο σύστημα που επιχορηγείται μάλιστα από το Κράτος και ιδίως την ΕΕ, ελλείψει ενός Μετώπου όπως το Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης), του αντιδραστικού μορφώματος της Κινεζοποίησης του ελληνικού λαού, κατά την επιστημονική συνταγή μάλιστα του προσκεκλημένου, σκιώδους υπουργού Οικονομικών Σταθάκη, με την εξίσου φιλο-συστημική ως τα μπούνια και άκρως ύποπτη για το ρόλο της, χρόνια τώρα, Αντιεξουσιαστική Κίνηση (ΑΚ), με αριβίστες δημοσιογράφους της εφημερίδας-μαϊμού της εκφυλισμένης «Αριστεράς», «Εφημερίδας των Συντακτών», αλλά και «ελευθεριακών» της «αυτοδιαχείρισης της φτώχειας μας» μέσα στο σύστημα, όπως ο Λιερός και ο Νικολόπουλος, οι οποίοι από καιρό δυστυχώς έχουν δείξει τον δρόμο που θα ακολουθούσαν: Με την καθαρά μεταμοντέρνα προσπάθεια «σύνθεσης» που έκαναν, μεταξύ «εναλλακτικής οικονομίας» ή αντίστοιχα «αμεσοδημοκρατίας» ως μιας «διαδικασίας» μέσα στο σύστημα, μαζί με τη γνωστή σάλτσα «ανάκτησης των κοινών» ή της συλλογικής κατοχής της «γης» κτλ. (με επίφαση επιρροή από Ζαπατίστας), δεν έθιγαν επουδενί την ίδια τη καρδιά και τους θεσμούς του διεθνοποιημένου συστήματος, όπως η Ευρωπαική Ένωση (ΕΕ), η απεξάρτηση από τους οποίους, μέσα από μια Αυτοδύναμη Οικονομία, είναι αναγκαία προϋπόθεση για οποιαδήποτε «αλληλέγγυα οικονομία» και αμεσοδημοκρατία ως Πολίτευμα, πόσο μάλλον μέσα σε συνθήκες άγριας Οικονομικής Κατοχής όπως η σημερινή. Κανείς όμως δεν θα περίμενε ότι θα έφταναν, σε μάλιστα τέτοιες συνθήκες, όπου υποτίθεται θα έπρεπε η αντισυστημική συνειδητοποίηση να είχε προχωρήσει, σε τέτοιο εκχυδαϊσμό κάθε απελευθερωτικής έννοιας, τις οποίες χρησιμοποιούν ως τσιτάτα διαρκώς στις πολυποίκιλες «παρεμβάσεις» τους.

Στο ίδιο και χειρότερο μοτίβο, γιατί θεωρητικοποιεί από “αναρχική σκοπιά”, αυτού του τύπου την «αυτοδιαχείριση» που όπως είδαμε στηρίζεται μαζικά πλέον από την ΕΕ και το σύστημα, και μάλιστα στο κατεστημένο όργανο της Αριστεράς του Συστήματος, την Αυγή, ο Τερζάκης, που προλογίζει το βιβλίο του Νικολόπουλου και έχει συμμετάσχει και αυτός σε μπόλικες σχετικές εκδηλώσεις στο Νοσότρος και αλλού.

Η πολύ αναμασημένη και γνωστή αιτίαση που σίγουρα θα έχουν ήδη έτοιμη να επικαλεστούν οι μεταμοντέρνοι «ελευθεριακοί» αυτού του τύπου, όπως έκανε άλλωστε και η ΑΚ παλιά, είναι ότι κάλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να τον… «αποδομήσουν» (βλ. όπως αντίστοιχα «αποδομούσαν» δήθεν τους Τσόμσκι, Χάουαρντ Ζιν, Άλμπερτ και άλλες φίρμες της αμερικάνικης μεταμοντέρνας «αναρχίας», χωρίς να ακουστεί η παραμικρή ουσιαστική κριτική στα διαβόητα B-Fest της ΑΚ).

Παρόλα αυτά, σήμερα μόνο κάποιος λοβοτομημένος… αναρχοσυριζέος που ζει σε άλλο σύμπαν και δεν έχει καταλάβει (όχι τυχαία βέβαια με τέτοιους … «ινστρούχτορες») τον ρόλο της συμμετοχής της Ελλάδας στην ΕΕ (όπως έδειξε περίτρανα προχτεσινή δημοσκόπηση, το 63% του λαού, αν δεν τον κορόιδευε εν ψυχρώ όλη αυτή η εκφυλισμένη «Αριστερά» και «Αναρχία», θα είχε προσχωρήσει σε ένα Μέτωπο για την Αυτοδύναμη Οικονομία, εκτός ΕΕ και Παγκοσμιοποίησης), θα μπορούσε να δει ως «καλοπροαίρετο, ισότιμο συνομιλητή», και όχι ως καθαρό εχθρό και επικίνδυνο για τον λαό απατεώνα, τόσο φυσικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον σκιώδη «υπουργό Οικονομικών» του, της «Ανάπτυξης Κίνας» στην Ελλάδα μέσα στην ΕΕ και την Παγκοσμιοποίηση, όσο και την εξίσου αντιδραστική «αναρχική» ΑΚ, που σε όλες τις κρίσιμες στιγμές τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια έχει συμβαδίσει απόλυτα, είτε με τις «ίσες αποστάσεις» της, είτε με την καθαρή σύμπλευση και τις αντίστοιχες «πρωτοβουλίες» της, με τις στρατηγικές επιδιώξεις της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ στην ποδηγέτηση των λαών και των μέσων πολιτών μέσα στη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση (βλ. πολέμους και στήριξη «εξεγερμένων» σε Ιράν, Λιβύη, Συρία, Σιωνισμό, «θέσεις» της για ΕΕ, κομουνιστές κτλ.).

Η συμμετοχή φυσικά και των γνωστών δεκανικιών του συστήματος, των Οικολόγων Πράσινων, ως επίσης «ισότιμων συνομιλητών», είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα στη γλοιώδη αυτή σύμπλευση, που πρέπει να καταδικαστεί από κάθε άνθρωπο που διατηρεί στις αξίες του το απελευθερωτικό πρόταγμα. Οι οικολόγοι Πράσινοι ― όπως άλλωστε και όλο το σκουπιδαριό της εκφυλισμένης «αριστεράς» που στήθηκε και στηρίζεται απο το σύστημα ― υποστήριξαν όλες τις επεμβάσεις του κατασταλτικού μηχανισμού της υπερεθνικής ελίτ, του ΝΑΤΟ, στις χώρες που δεν ήταν ενσωματωμένες στη Νεα Διεθνή Τάξη, υποστήριξαν τον εξανδραποδισμό των λαών και εξευτέλισαν τον αγώνα τους για το αυτονόητο της αυτοδιάθεσής τους. Οι «αγωνιστές» αυτοί που αναστήλωσαν τον Δωσιλογισμό με ιδεολογικές «πλαστικές» δανεισμένες απο την ίδια την ιδεολογία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, απολαμβάνουν σήμερα τους «καρπούς» του «αγώνα» τους… Σε εθνικό επίπεδο το «οικολογικό» συστημικό δεκανίκι υποστήριξε την παραμονή της χώρας στη ΕΕ/ΟΝΕ και είχε ενεργό ρολο συνδιαμόρφωσης στην νομοθετική ρύθμιση της κοινοβουλευτικής χούντας της κυβέρνησης Γιωργάκη για τα «κοινωνικά/ δημοτικά παντοπωλεία», μια ρύθμιση αντιγραφή των νομοθετικών διαταγμάτων της κυβέρνησης Θάτσερ που ακολουθούσαν ως βαλβίδα εκτόνωσης και αποπροσανατολισμού, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ισοπέδωσαν τα κοινωνικά κεκτημένα των λαϊκών στρωμάτων αλλά και την ίδια την αντισυστημική αριστερά στη Βρετανία.

Η και τυπική πλέον συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ / ΑΚ και αυτοαποκαλούμενων «ελευθεριακών», αποτελεί σημείο καμπής και συνέπεια μιας συστηματικής διαδικασίας άλωσης απο τα μέσα των αντισυστημικών τάσεων του ελευθεριακού χώρου, αντίστοιχη με την άλωση του κομουνιστικού προτάγματος που έγινε στον ελλαδικό χώρο μετά την μεταπολίτευση και τοποθέτησε στο «σβέρκο» της ελληνικής κοινωνίας την «αριστερά» που το σύστημα έστησε ως την ενδεδειγμένη «αντιπολίτευση» προς αυτό. Η ρεφορμιστική «αριστερά» που δεν στοχεύει στην αντικατάσταση της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς ούτε στο πολιτικό της συμπλήρωμα την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία», παραμέρισε σταδιακά το αντισυστημικό κομουνιστικό πρόταγμα που πλήρωσε με αιματηρούς μακροχρόνιους αγώνες την αντισυστημική του θεώρηση. Η ίδια αυτή επιτυχημένη διαδικασία εφαρμόστηκε και στον ελευθεριακό χώρο για να αποπροσανατολιστούν και να φιμωθούν οι αντισυστημικές τάσεις εκ της γεννέσης τους και να εξασφαλιστεί οτι δεν θα υπάρχει σοβαρή αντιπολιτευτική δύναμη απο τα κάτω που θα αντιμετωπίσει την καθολίκευση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.  Μια καλοστημένη επιχείρηση ― στα πρότυπα της εκφυλισμένης αμερικάνικης «αριστεράς» ― που άρχισε να πέρνει σαφή μορφή με την ίδρυση της ΑΚ και του Ελληνικού τμήματος του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ και τα «εναλλακτικά μέσα» που ελέγχουν και αποδήχτεικαν το καταληλότερο εργαλείο σε αυτή τη διαδικασία.

Η εικόνα αυτού που μπορούμε να αποκαλέσουμε σήμερα «χώρο» είναι τουλάχιστον τραγική. Απο την μια οι «ειδήμονες» «ελευθεριακοί» που προβάλονται απο τα συστημικά μεσα (καθεστωτικά και μή) και την εκφυλισμένη φιλοσυστημική «αριστερά» και από την άλλη  σε κινηματικό επίπεδο έχει χαθεί ακόμα και η παραδοσιακή δυναμική παρουσία των αναρχικών απο τους δρόμους, χαρακτηριστικά παραδείγματα ― σε επίπεδο οργανωμένων μπλοκ ― η καθολική απουσία τους απο τις διαδηλώσεις κατά της επίσκεψης Μέρκελ και η «μισή διαδήλωση…» της 17ης Νοέμβρη που κατέληξε στην Ισραηλινή πρεσβεία ενω οι σιωνιστές πραγματοποιούσαν μια ακόμα σφαγή στη λωρίδα της Γάζας.

Μια πρώτη απάντηση στα συστημικά δεκανίκια (Συριζα, Ακ, κ.λπ.) προήλθε από τον μπλοκερ «Ικονικος» εδώ: Οι μάσκες πέφτουν: ΣΥΡΙΖΑ μαζί με ΑΚ και “ελευθεριακούς” για…”καλοπροαίρετο διάλογο”