Σχόλιο: Αναδημοσίευση πρεμιέρας μιας ενδιαφέρουσας προβολής ταινίας
Σήμερα, 10 Οκτωβρίου αρχίζει η δημόσια προβολή της ταινίας «Στάλινγκραντ» του σκηνοθέτη Φιόντορ Μπονταρτσούκ. Αυτό το έργο είναι αφιερωμένο σε ένα από τα πιο τραγικά και αιματηρά γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου – στη μάχη του Στάλινγκραντ, με την οποία σημειώθηκε καμπή στην πορεία του πολέμου και από την οποία άρχισε η επίθεση των σοβιετικών στρατευμάτων, που τελείωσε με ολοκληρωτική συντριβή της χιτλερικής Γερμανίας. Το «Στάλινγκραντ» είναι το πρώτο ρωσικό κινηματογραφικό έργο, που γυρίστηκε σε μορφή IMAX 3D.
Η ταινία του Μπονταρτσούκ δεν είναι κάποιο συνηθισμένο πολεμικό έργο, Πρώτον, βασίζεται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα. Δεύτερον, εκτός από τα οπτικά εφέ, έχει καλλιτεχνική ιδέα, σ΄ αυτό υπάρχει ολότητα.
Στην οθόνη βλέπουμε το Στάλινγκραντ, ρωσική πόλη στις ακτές του Βόλγα. Νοέμβριος του 1942. Φοβερές αιματηρές μάχες διεξάγει ο Σοβιετικός Στρατός με τα χιτλερικά στρατεύματα. Ομάδα σοβιετικών κατασκόπων κρατεί αμυνόμενη μια καταληφθείσα πολυκατοικία, στην οποία ανακαλύπτει μια κοπέλα – τη μοναδική που επέζησε από όλους τους κατοίκους της. Η εμφάνιση του κοριτσιού με εκπληκτικό τρόπο συνενώνει τους στρατιώτες: για κάποιους η κοπέλα γίνεται κόρη, για άλλους – φίλη, ενώ για κάποιον άλλο – αγαπημένη. Και αποτελεί προσωποποίηση των πάντων – όλων των απολεσθέντων ή τελικά μη αποκτημένων.
Ο σκηνοθέτης Μπονταρτσούκ έχει τη δική του εκδοχή του «φαινομένου του Στάλινγκραντ» γιατί οι βασανισμένοι Ρώσοι στρατιώτες, οι οποίοι υποχωρούσαν τόσο καιρό υπό την πίεση των γερμανικών στρατευμάτων, κατόρθωσαν να ανατρέψουν υπέρ τους την πορεία του πολέμου; Η εξήγηση του σκηνοθέτη είναι η ακόλουθη:
– Ήταν το δεύτερο έτος του πολέμου – και ο καθένας είχε τη δική του προσωπική ιστορία. Είναι δύσκολο να μεταθέσεις στον εαυτό σου αυτή την ιστορία. Όμως αν βρισκόμουνα σε τέτοια κατάσταση, πιθανώς, θα ένιωθα αίσθημα τιμής και το κίνητρο για κατορθώματα σε μένα θα ήταν πολύ ισχυρό – όσο κι αν αυτό φαίνεται υπερβολικό.
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι Γερμανοί στρατιώτες στην ταινία δεν είναι εχθροί σε αφίσες, δεν είναι γελοιογραφίες. Είναι άνθρωποι που έχουν αμφιβολίες, ντροπή, πόνο. Υπάρχει ακόμη και μια γραμμή αγάπης μεταξύ ενός Γερμανού αξιωματικού και μιας Ρωσίδας καλλονής. Επι πλέον, οι κύριοι αντίπαλοι στην ταινία – ένας σοβιετικός και ένας Γερμανός αξιωματικός – σκοτώνονται μαζί, βλέποντας ο ένας τον άλλο τις τελευταίες στιγμές της ζωής τους. «Όμως αυτό, φυσικά, δεν είναι συμφιλίωση», – λέει ο Φιόντορ Μπονταρτσούκ:
– Σε καμιά περίπτωση δεν θέλαμε να καταλήξει η έκβαση της υπόθεσης του έργου σε καθολική συγχώρεση, σε εξίσωση του μαύρου και του άσπρου. Το τέλος είναι το ότι και οι δυο βρίσκονται στην ίδια θέση, είναι η μορφή του πολέμου, όμως κατ΄ ουδένα λόγο δεν είναι συμφιλίωση.
Η ταινία «Στάλινγκραντ» έχει προταθεί από τη Ρωσία για το περίφημο κινηματογραφικό βραβείο «Όσκαρ» στην κατηγορία της «Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας».
