Σχόλιο: Αναδημοσιεύουμε άρθρο του αρχηγού του γαλλικού κόμματος «Left Party (Parti de Gauche) και επικεφαλής του «κόμματος της Ευρωπαικής Αριστεράς (ΚΕΑ) (Party of the European Left) του Ευρωπαικού κοινοβουλίου (στο οποίο συμμετέχουν σαν μέλος ο ΣΥΝ και η ΑΚΟΑ σαν παρατηρητής) Ζαν Λυκ Μελανσόν, για να δούμε τη στάση του πιο «ριζοσπαστικού» τμήματος του τόξου Die Linke-ΣΥΝ-KEA.
Και έχει ιδιαίτερη αξία να παρατηρήσει κανείς την ύπουλη προσπάθεια των (ιδεολογικά, αν όχι και χειρότερα) εκφυλισμένων αυτών «ριζοσπαστών» διανοητών και αρχηγών να «τη βγουν» δήθεν πιο «αριστερά» από τα γνωστά καθάρματα που στήριξαν άμεσα τους πολέμους της Υ/Ε («Πράσινους» κ.α. τύπου Κον-Μπεντίντ), υιοθετώντας όμως τελικά εξίσου άθλιες απόψεις!
Ενώ λοιπόν έχει γίνει ένα καθαρό πραξικόπημα της ΕΕ και ευρύτερα της Υπερεθνικής Ελίτ στην Ουκρανία, το οποίο ουσιαστικά…προσάρτησε την Ουκρανία στην ΕΕ, μιλούν τώρα οι εγκέφαλοι αυτοί για την ανάγκη «εδαφικής ακεραιότητας» της Ουκρανίας και της Κριμαίας (!), ενώ την ίδια στιγμή υποκριτικά καταδικάζουν τη δυτική στάση και «κατσαδιάζουν» τους «κακούς» Ατλαντιστές για τα «λάθη» τους! Και αυτό παρότι οι ντόπιοι λαοί οι ίδιοι επιζητούν μαζικά την αυτοδιάθεση τους, ζητώντας μάλιστα την προσάρτηση τους στη Ρωσία (η αυτοδιάθεση βέβαια όπως γίνεται τώρα με τα δημοψηφίσματα, υπερτερεί της «εδαφικής ακεραιότητας»), ενώ όταν η Ρωσία έχοντας νόμιμη σύμβαση για χρήση λιμανιών και βάσεων στη χερσόνησο, κινητοποίησε τον στόλο της, τα καθάρματα της Υ/Ε και οι «αριστερές» ουρές τους όπως και ο Μελανσόν παρακάτω, ονομάζουν ξεδιάντροπα τη δραστηριότητα αυτή παραβίαση της «εθνικής ακεραιότητας» της Ουκρανίας.
Ο Μελανσόν, υιοθετώντας λοιπόν μια ακόμα πιο δόλια γραμμή, λόγω της δήθεν εκλεπτυσμένης του στάσης των «ίσων αποστάσεων», καταλήγει ουσιαστικά στο ίδιο συμπέρασμα με τους Ομπάμα, Κέρι, Hague, Μέρκελ κλπ. Στηρίζει δηλαδή και αυτός δήθεν την «αυτό-διάθεση» των λαών της περιοχής αλλά με την έννοια της διατήρησης του στάτους κβο που επήλθε μετά το πραξικόπημα! Απλά αυτός ως «αριστερός» προχωράει και στην αποπροσανατολιστική αχρειότητα ότι μάλιστα γίνεται επανάσταση (!) των λαών στην περιοχή εναντίον «όλων των πλευρών», βγάζοντας μάλιστα λάδι τους νεοναζί (βλ. υπογραμμισμένα τμήματα στο κείμενο του). Για να καταλήξει τελικά στο υπερ-επαναστατικό συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να εμπλακεί τώρα «καμία δύναμη», «δείχνοντας» βέβαια έτσι τη Ρωσία, αφού οι άλλες «δυνάμεις» της Υ/Ε δεν θα μπορούσαν να έχουν εμπλακούν περισσότερο!!!
Και αυτό λες και δεν είναι οι λαοί της περιοχής (ειδικά της Ανατολικής Ουκρανίας) που κατά εκατοντάδες χιλιάδες εξεγείρονται φωνάζοντας τη Ρωσία για την αυτό-προστασία τους από τα χουντικά αποβράσματα που ελέγχουν τη δυτική (και πλέον σχεδόν όλη) την Ουκρανία, ενώ κυνηγούν τους ντόπιους τοποτηρητές τους!
Παράλληλα όμως ο Μελανσόν αποκαλύπτει και κάποιες αλήθειες για τον πλήρη εξεφτελισμό της «Αριστεράς» και ιδιαίτερα της «αντικαπιταλιστικής» αριστεράς διεθνώς, που καταφέρνει να αποπροσανατολίζει ακόμη και εργάτες για την έννοια της επανάστασης και της εξέγερσης (βλ. εργάτες στο Στρασβούργο).
Το άρθρο δημοσιεύτηκε σε γνωστό διεθνές μέσο της εκφυλισμένης «Αριστεράς», Znet, που σχετίζεται άμεσα με τον Μάικλ Άλμπερτ και διάφορους αυτό-καλούμενους «ελευθεριακούς» και «αναρχικούς», τους οποίους έχουμε γνωρίσει από παλιότερα για τον άθλιο ρόλο τους, όταν αποδυνάμωναν το κίνημα κατά της Παγκοσμιοποίησης μέσω του «Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ». Γνωστοί ιδιαίτερα και στην Ελλάδα, όταν καλούνταν σε «ελευθεριακά» φεστιβάλ από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση (ΑΚ/Βαβυλωνία), μαζί με τους …Ναόμι Κλάιν (νεο-Κεϊνσιανή συνωμοσιολόγος του δόγματος σοκ και δέος), τον Νέγκρι («κομουνιστή» θιασώτη της Παγκοσμιοποίησης), τον Τσόμσκι (φιλαράκι της “καλής” ΕΕ) διαστρεβλώνοντας την έννοια του αναρχισμού, όπως λ.χ. στα ετήσια φεστιβάλ της Βαβυλωνίας, τα λεγόμενα B-Fest κλπ. ή τα αντίστοιχα για την “άμεση δημοκρατία” στη Θεσσαλονίκη (όπου καλούσαν θεωρητικούς και κινήσεις άσχετες με την Άμεση Δημοκρατία, όπως ο Σερζ Λατούς της «Αποανάπτυξης» κ.α.).
______________________________________________________________
Πηγή: Parti de Gauche leader Jean-Luc Mélenchon on Ukraine, Znet (11.03.2014)
Πηγή: France: Parti de Gauche leader Jean-Luc Mélenchon on Ukraine, Links: International Journal of Socialist Renewal (11 Μαρτίου, 2014)
Νομίζω ότι είναι χρήσιμο να διευκρινίσω [τη θέση μου σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία] με όρους «μαύρου και άσπρου». Το κάνω με μεγάλες πινελιές, έτσι ώστε τα προηγμένα μυαλά στις αίθουσες σύνταξης να μπορούν να το καταλάβουν. Το κάνω στη γλώσσα τους, διακηρύσσοντας τι «Υποστηρίζω» και τι «Καταδικάζω». Παρακαλώ να με καταλάβετε: τα σχόλιά μου εδώ αποτελούν ένα καθαρό σήμα κινδύνου για τα μυαλά Μίκυ Μάους του κόσμου των μέσων ενημέρωσης.
Πάμε: Δεν υποστηρίζω τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν. Ούτε υποστηρίζω τις de facto σημερινές αρχές της Ουκρανίας, ούτε τους κλεπτοκράτες της προηγούμενης συνταγματικής κυβέρνησης. Ωστόσο, σε αντίθεση με το [Πράσινο μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου] Daniel Cohn-Bendit, δεν είμαι υπέρ του πολέμου με τη Ρωσία! Αν και πιστεύω ότι οι Ρώσοι δεν έχουν δουλειά έξω από τις βάσεις τους στην Κριμαία, θα ήθελα επίσης να καταδικάσω την απόπειρα περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ που είναι η αιτία της δράσης της. Καταδικάζω το νεοναζιστικό αντισημιτισμό των de facto υπουργών στην εξουσία στην Ουκρανία και στηρίζω την ταχεία αποβολή τους από την κυβέρνηση.
Το λέω αυτό, σε συμφωνία με τις συστάσεις του ψηφίσματος που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 13 Δεκεμβρίου 2012. Και χρησιμοποιώ την ευκαιρία να επισημάνω ότι αυτό το ψήφισμα, «Σχετικά με την Ουκρανία», προέρχεται από τους σοσιαλ-φιλελεύθερους, τους δεξιούς και τους Πράσινους, στους οποίους ανήκει ο Daniel Cohn–Bendit. Το ψήφισμα λέει ξεκάθαρα: «Το Κοινοβούλιο εκφράζει την ανησυχία του για το αυξανόμενο εθνικιστικό κλίμα στην Ουκρανία, όπως εκφράζεται με τη στήριξη στο κόμμα Svoboda, το οποίο, ως εκ τούτου, είναι ένα από τα δύο νέα κόμματα που εισήλθαν στη Verkhovna Rada [κοινοβούλιο της Ουκρανίας]. Υπενθυμίζει ότι οι ρατσιστικές , αντισημιτικές και ξενοφοβικές απόψεις αντιβαίνουν τις θεμελιώδεις αξίες και τις αρχές της ΕΕ και, ως εκ τούτου απευθύνει έκκληση σε δημοκρατικά κόμματα στην Verkhovna Rada να μην συνδεθούν ,να εγκρίνουν ή να κάνουν συμμαχίες με το κόμμα αυτό.»
Αυτό είναι ό, τι ο Cohn-Bendit προσωπικά υπέγραψε και υπερψήφισε.Υποστήριζε λοιπόν τον Πούτιν με την ευκαιρία αυτή, επειδή ο Πούτιν καταδίκασε επίσης τους ουκρανούς νεο-ναζί; Φυσικά και όχι! Ωστόσο, αυτό είναι που με κατηγορεί ότι έκανα.
Δεν τελειώσα. Καταδικάζω επίσης τις προκλήσεις της de facto κυβέρνησης της Ουκρανίας, όπως την αίτηση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και την απόσυρση των ρωσικών ως επίσημης γλώσσας της Ουκρανίας, η οποία μιλιέται κατά πλειοψηφία στην Donbas και την Κριμαία.
Νομίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν καμιά δουλειά σε αυτή την περιοχή, και καταδικάζω τον πολεμικό ακτιβισμό τους.
Εν ολίγοις, το στρατόπεδο μου είναι αυτό της ειρήνης ενάντια στον πόλεμο. Επειδή ο πόλεμος στη γηραιά ήπειρο που περιλαμβάνει τους πάντες έχει γίνει και πάλι δυνατός. Ένας τρόπος για να αποφευχθεί αυτό είναι να αρνηθείς να παίξεις με τα σπίρτα σε αυτή τη μπαρουταποθήκη. Ωστόσο, αυτό είναι ό, τι η παραδοσιακή συμμορία [Σ.Μ της παραφιλολογίας] «μοιάζει-με-πόλεμο», κάνει σε αυτού του είδους τη κατάσταση. Αντί να κάνουν μια εκτίμηση της καταγραφής των πολέμων που έχουν προκαλέσει ή έχουν ζητήσει τα τελευταία 20 χρόνια, απαιτούν περισσότερο. Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν, Κοσσυφοπέδιο – δεν έχουν μάθει τίποτα, και δεν θέλουν να μάθουν τίποτα. Το ενδιαφέρον τους δεν είναι η ειρήνη ή ο πόλεμος: είναι στο αυταπόδεικτο πεπρωμένο» των φανατικών Ατλαντιστών.
Την ίδια στιγμή, αυτό που οι έμποροι των άρθρων που πλασάρουν[Σ.Μ την παραφιλολογία]«μοιάζει-με-πόλεμο» δεν είναι γεγονότα. Δείτε την παρουσία του Ρώσικου στρατού. Σύμφωνα με το Γάλλο στρατηγό Vincent Desportes δεν διαπράττεται καμία παρανομία. Στις 2 Μαρτίου του 2014, είπε στο BFM TV: «Η Ρωσία δεν παραβιάζει κανένα νόμο, διεθνή ή άλλο. Σύμφωνα με τη συμφωνία που υπεγράφη με την Ουκρανία, η Ρωσική Ομοσπονδία είναι εξουσιοδοτημένη να έχει μια δύναμη 25.000 ανδρών στην ουκρανική επικράτεια. Τώρα, ακόμη και με τις τελευταίες κινήσεις στρατευμάτων, οι ρωσικές δυνάμεις δεν ισοδυναμούν με πάνω από 15.000 άνδρες στην Κριμαία, ώστε να είμαστε ακόμα πολύ χαμηλότερα από το όριο. Και η Ουκρανία δεν είναι ούτε μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ούτε του ΝΑΤΟ. Ως εκ τούτου, ούτε η ΕΕ ούτε το ΝΑΤΟ έχουν την τάση ή την άδεια να παρεμβαίνουν στην Ουκρανία.»
Αποστασιοποιούμενοι από την de facto κυβέρνηση της Ουκρανίας δεν σημαίνει να κάνουμετο ίδιο με το κίνημα των ανταρτών που ανέτρεψε το προηγούμενο καθεστώς κλεπτοκρατών. Μάλλον το αντίθετο. Για μένα, αυτό το κίνημα είναι γεμάτο ανατροπές και γυρίσματα, τα οποία θα προσφέρουν σε πολλούς μια ευκαιρία για τις δυνάμεις που μπορεί να αποτελέσουν μια εναλλακτική λύση. Υποστηρίζω τις διαμαρτυρίες και τη μαζική εξέγερση που σηκώθηκε ενάντια στις υπάρχουσες εμπλεκόμενς δυνάμεις. Ότι τα πιο αμφισβητήσιμα στοιχεία ηγούνται της διαδικασίας εναντίον εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία είναι απλά ένα γεγονός κοινό σε όλες τις επαναστατικές περιόδους. Ίσως να διανύσουμε μια δύσκολη περίοδο που θα περάσει. Επειδή φαίνεται ότι οι Ουκρανοί όλων των πολιτικών χρωμάτων διατηρούν μεγάλο μέρος της επαναστατικής ενέργειας τους. Πολλές επαναστατικές αλληλουχίες συνδέονται μεταξύ τους, χωρίς αυτή η ενέργεια να διασκορπίζεται. Τι θα πρέπει οι νέες αρχές να κάνουν τώρα; Να εισάγουν μια αντιλαϊκή πολιτική στο υψηλότερο επίπεδο για να εξοφλήσουν το χρέος και να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις της χώρας;
Μην νομίζετε ότι η κατάσταση θα καταλαγιάσει. Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πολύ μεγάλα: Αγγλικά, Γαλλικά, Αυστριακά, Γερμανικά – οι κύριες ευρωπαϊκές οικονομίες συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στην Ουκρανία, και στη Ρωσία, με όλους τους δυνατούς τρόπους. Έχω, επίσης, τονίσει ότι από τώρα και στο εξής έχει γίνει αποδεκτό στην Ευρώπη ότι ένας εκλεγμένος πρόεδρος και η κυβέρνησή του μπορεί εκδιωχθούν από την εξουσία, όταν δεν είναι δημοφιλής και όταν υπάρχουν διεφθαρμένοι Υπουργοί και οι άνθρωποι υποφέρουν από ντροπιαστικές θυσίες, ενώ μια μικρή μειοψηφία γίνεται αισχρά πλούσια.
Μπορώ να επιβεβαιώσω το γεγονός ότι το μήνυμα αυτό έχει λάβει ευνοϊκής υποδοχής στο χώρο ! Πράγματι, κατά τη διαδήλωση των ευρωπαίων εργαζομένων των σιδηροδρόμων στην οποία έλαβα μέρος στο Στρασβούργο [στις 24 Φεβρουαρίου], έχω χάσει τον λογαριασμό εκείνων που με προκαλούσαν με καλέσματα του τύπου: «Πρέπει να κάνουμε, όπως η Ουκρανία για να ακουστούμε; Αυτή είναι η πρώτη φορά σε 30 χρόνια της πολιτικής μου ζωής που έχω ακούσει εργαζομένους να αναφέρονται σε μια λαϊκή εξέγερση που λαμβάνει χώρα πέρα από τα σύνορά μας. Πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Ουκρανούς αντάρτες από τα βάθη της καρδιάς μας!
Επιστροφή στους Μίκυ Μάους των ΜΜΕ. Εδώ είναι η θέση μου με λίγα λόγια: Η ουκρανική λαϊκή εξέγερση ήταν νόμιμη. Έχει ανατραπεί [Σ.Σ. “εκ των υστέρων”] από μια μη-νόμιμη και παράνομη κυβέρνηση, στην οποία η ακροδεξιά έχει τέσσερις υπουργούς. Η επαναστατική δύναμητων Ουκρανών δεν έχει εξαντληθεί. Το επόμενο κύμα θα είναι αντι-ευρωπαϊκό, δηλαδή εχθρικό προς τις πολιτικές που επιθυμεί η ΕΕ να επιβάλλει εκεί για να ανακάμψει τα τραπεζικά και οικονομικά συμφέροντα.
Επί του παρόντος, το νούμερο ένα ζήτημα είναι να αποφευχθεί ο πόλεμος. Αυτό σημαίνει πάνω απ ‘όλα να αποτραπεί η διχοτόμηση της χώρας: δεν πρέπει να αγγίξουμε τα σύνορα στην Ευρώπη! Ούτε εδώ ούτε πουθενά. Η Γαλλία θα πρέπει να είναι μεσολαβητής. Αντ ‘αυτού, είναι δεμένη πίσω από τη Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Γαλλία απαξιώνει τον εαυτό της μέσω της εναρμόνισης με την Ατλαντική θέση έναντι των ιδίων συμφερόντων της. Το παρών ουκρανικό καθεστώς είναι πολύ προσωρινό. Θα δυσφημίσει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή και θα ξεκινήσει νέα επαναστατικά κύματα. Πολύ καλύτερα να πληγούμε από το κρουστικό κύμα της λαϊκής επανάστασης παρά από εκείνο του πολέμου.
