Αναδημοσιεύσαμε πρόσφατα άρθρο του Michel Chossudovsky (Βλ άρθρο μας Οι Eponymous-Anonymous και η «Παγκόσμια Άνοιξη» (Global Spring) ) σχετικά με την επικείμενη ενορχηστρωμένη «Παγκόσμια Άνοιξη» από τους “Anonymous”, και τις απόλυτα συνδεδεμένες με αυτούς, ΜΚΟ του Soros και της Υπερεθνικής Ελίτ.

Και …επιβεβαιώσαμε ότι δεν πρόκειται για συνωμοσιολογία διότι ήδη οι «επώνυμοι-ανώνυμοι» και στα Ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ της εκφυλισμένης «Αριστεράς» πήραν γραμμή από τον «προοδευτικό» Μεγάλο Αδελφό. Διαβάστε τα όσα γράφει ο (« ελευθεριακός») Αχιλλέας Φακατσέλης στην Ελευθεροτυπία (Κυριακή 9 Μαρτίου 2014), σε άρθρο με τον εύγλωττο τίτλο «Αυθόρμητη Δημοκρατία, Παντού». Και ακολουθεί με άρθρο του στη ναυαρχίδα της πιο ύπουλης διεθνούς «αριστεράς», στον Γκάρντιαν,  ο (…«αμεσοδημοκράτης» που φώναξαν οι Συριζο-αντάρσυοι της ΕΛΕ στην Πλατεία στο Σύνταγμα να μας δώσει τα φώτα του για την …Άμεση Δημοκρατία, χωρίς να έχει καμία σχέση με το αντικείμενο! –βλ. Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ «ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΙΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΡΕΦΟΡΜΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» – Ιούνης 2011)  «ριζοσπάστης» ακαδημαϊκός Κώστας Δουζίνας που συνεργάζεται με το  Open Democracy του Ιδρύματος Ford και άλλων ευαγών φιλανθρώπων... [1]

Το άρθρο του έχει τον εξίσου χαρακτηριστικό τίτλο –σε στιλ «Anonymous»–, “Welcome to the age of Resistance” (Ελληνιστί, «Καλώς ορίσατε στην εποχή της Αντίστασης» !) (1 Μαρτίου 2014) και αναδημοσιεύεται στην αγγλική καθημερινή εφημερίδα The Guardian ως «From Greece to Ukraine: welcome to the new age of resistance» (4 Μαρτίου).

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις είναι εντελώς (μα εντελώς) … τυχαία. Οι Φακατσέλης και Δουζίνας περιγράφουν ακριβώς αυτά που γράφει ο Chossudovsky, με ενδεικτική τη ρητορική τους στα άρθρα τους και την προσπάθεια τους «προετοιμασίας» της κοινής γνώμης για το «Παγκόσμιο Κύμα Αντίστασης» και την «Παγκόσμια Άνοιξη» που…ψήνεται, ακολουθώντας τους «Anonymous» και αυτούς που τους ελέγχουν. Φυσικά, προσαρμόζουν τη ρητορική τους, εμφανίζοντας το «Κύμα» αυτό ως «αυθόρμητες εξεγέρσεις» και παραδείγματα προς μίμηση/ ευκαιρία για την αριστερά, τους αναρχικούς κλπ κλπ.

Ποια αριστερά; Πάντως όχι την κλασσική αριστερά των μεγάλων αφηγήσεων που είχε να προσφέρει μια συνεκτική απάντηση στο υπάρχον, παρότι αυτή απέτυχε στις μέχρι τώρα της προσπάθειες. Ούτε όμως αφορά αυτό το ξεκάθαρα στημένο και παραπλανητικό «πανηγύρι», την αριστερά των καθολικών προταγμάτων που παρότι δεν υιοθετούν μεγάλη αφήγηση, έχουν ένα συνεκτικό πρόγραμμα με ιστορική ανάλυση, όραμα και στρατηγική μετάβασης, όπως ακριβώς το πρόταγμα της Περιεκτικής Δημοκρατίας, για το οποίο αυτοί οι «Αριστεροί» της πολιτικής και ακαδημαϊκής βολής τους (αν πάρουμε την καλή περίπτωση) ούτε θέλουν να ακούν. (Γνωστό άλλωστε το θάψιμο που είχε κάνει ο «ελευθεριακός» Αχιλλέας Φακατσέλης ήδη από την αρχή της «γέννησης της», στην Περιεκτική Δημοκρατία, προτάσσοντας τα όργανα του γνωστού μας για τον ρόλο του, κρατικο-σοσιαλιστικού ΣΕΚ αντί για μια νέα προσπάθεια ενός συνολικού προτάγματος όπως η Περιεκτική Δημοκρατία! –βλ. «Ανταλλαγή με τον Αχιλλέα Φακατσέλη» – Φλεβάρης 2001 )

Οι αυθόρμητες εξεγέρσεις των πλατειών, που δεν έχουν ούτε συνεκτική δομή, ούτε συγκεκριμένο πρόγραμμα ή στόχους κ.λπ., θα αποτελέσουν το νέο ριζοσπαστικό υποκείμενο που θα κάνει και θα «απαιτήσει» τι ακριβώς ;;; Μήπως αυτά που απαιτούσε το καλοκαίρι του 11 παίζοντας τον ρόλο «παράγκας» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω της ΕΛΕ, της αντίστοιχης Χρεολογίας, του συμπληρωματικού πολυδιαφημισμένου βίντεο, «Debtocracy» και όλων όσων στριμώχνονταν μέσα στην παράγκα αυτή;

Όμως το τι θα απαιτήσει το «αυθόρμητο υποκείμενο» του Φακατσέλη και των πρότυπων-μετα-«αναρχικών» Blaumachen, μάς το εξηγεί με πιο εύληπτο τρόπο το φωτεινό μυαλό του Δουζίνα: «Αυτό που απαιτεί [Σ.Σ. το υποκείμενο] δεν είναι τόσο εκείνο ή αυτό που πρέπει να είναι σωστό, αλλά το «δικαίωμα να έχεις δικαιώματα», και να είσαι μέρος του κοινωνικού συμβολαίου» («What they demand is not this or that right, so much as the “right to have rights“, to be considered part of the social contract.») Καταλάβατε. Η οποιαδήποτε διαλεκτική πρόταση ή απόπειρα σύνθεσης διαλεκτικής πρότασης εδώ φτάνει πράγματι σε εξωγήινες διαστάσεις. Οι γνωστές αποπροσανατολιστικές μπαρούφες των υποτίθεται «αριστερών», υποτίθεται «προοδευτικών», υποτίθεται «ριζοσπαστικών» υποτίθεται «φιλοσόφων», «ακαδημαϊκών» (που κάνουν και την αντίστοιχη πλύση εγκεφάλου στους νέους) κλπ. κλπ. της εκφυλισμένης αριστεράς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Δεν υπάρχει σύστημα με συγκεκριμένη δομή, θεσμούς για να πολεμήσεις (ούτε ΕΕ, ούτε ΝΑΤΟ, ούτε παγκοσμιοποίηση, ούτε υπερεθνική ελίτ, ούτε πολυεθνικές επιχειρήσεις). Αυτά είναι «δομισμός» και ένας παρωχημένος διαλεκτικός καταναγκασμός σχεδόν ψυχωσικού τύπου, που εγκλωβίζει στα στερεότυπα τη «μη αυθόρμητη αριστερά». Αλλά δεν φτάνει αυτό. Μετά το κατεβατό θεωρητικού προοδευτικού ψυχολογικού ριζοσπαστισμού ο Δουζίνας καταλήγει στο απίστευτο για την «προοδευτική» αθλιότητα του, συμπέρασμα, ότι χρέος όλων των (ριζοσπαστών μάλιστα!) αριστερών στον κόσμο είναι να στηρίξουν….ΣΥΡΙΖΑ και παραμάγαζα  («Η πολιτική και διανοητική ευθύνη των ριζοσπαστών διανοουμένων παντού είναι να σταθούν αλληλέγγυοι με την Ελληνική αριστερά»). Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ (το κόμμα τρόφιμος και συνεργάτης -μαζί με τον Δουζίνα- των ιδρυμάτων του Ford, Levy, Soros κλπ. –βλ. άρθρο μας ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ – Brookings Institute, περαιτέρω οδηγίες απο τα Think Tanks της υπερεθνικής και σιωνιστικής ελίτ.) είναι εν πολλοίς το αποτέλεσμα της δράσης των πλατειών. Γράφει ο Δουζίνας: «Η Ελλάδα είναι ίσως η καλύτερη ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Αριστερά. Η διαρκείς και μαχητικές αντιστάσεις βούλιαξαν δύο κυβερνήσεις λιτότητας και αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ, ο συνασπισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς, πιθανώς να είναι η πρώτη εκλεγμένη ριζοσπαστική κυβέρνηση στην Ευρώπη. Η ιστορική ευκαιρία έχει δημιουργηθεί όχι από ένα κόμμα ή μία θεωρία αλλά από συνηθισμένους ανθρώπους που είναι πιο προχωρημένοι και από τα δύο και υιοθέτησαν αυτό το μικρό κόμμα διαμαρτυρίας σαν ένα όχημα που θα μπορούσε να συμπληρώνει στο κοινοβούλιο τους αγώνες στο δρόμο».

Πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας από τον «αριστερό» γραφιά του Μεγάλου Αδελφού. Όπως ο Μεγάλος Αδελφός είχε κατασκευάσει τη δική του «Αριστερή αντιπολίτευση», έτσι και εδώ τον ρόλο «Αριστερής αντιπολίτευσης» τον παίζουν δημοσιολόγοι όπως οι παραπάνω. Πώς άλλωστε θα μπορούσε καλύτερα να αποπληρώσει για παράδειγμα ο Δουζίνας την τιμή να καλεστεί ως ομιλητής στις πλατείες το 2011 για να μας μιλήσει για την…Άμεση Δημοκρατία, παρουσιάζοντας εκεί ως πρότυπο μια ωραία σούπα μεταξύ αντιπροσωπευτικής και άμεσης δημοκρατίας που θα έκανε κάθε σχετικό με το θέμα άνθρωπο να του σηκώνονται οι τρίχες;

Όλα αυτά θα τα ονομάζαμε «αυτο-εκπληρούμενες προφητείες» γραμμένες από τους «αριστερούς» παπαγάλους του συστήματος. Οι ίδιοι που «προφητεύουν» κάτι (π.χ. το «αυθόρμητο κίνημα» που έρχεται) είναι και οι ίδιο που το σιγοντάρουν και έχουν «επενδυμένο συμφέρον» (δεν μιλάμε αναγκαστικά οικονομικό, αλλά και κοινωνικό, επαγγελματικό, ακαδημαϊκό κλπ.) να συμμετέχουν σε αυτό, με κάθε τρόπο. Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν είναι ευρέως γνωστός ούτε ο ρόλος της Guardian, ούτε του OpenDemocracy, ούτε του συναφούς προέλευσης (Ford, Soros κλπ.) “Democracy Now!” κλπ. δυναμικών «εναλλακτικών» μέσων.

Άρα οι ανωτέροι συστημικοί «προοδευτικοί» παλιάτσοι μπορούν ακόμα να κοροϊδεύουν κάποιους επιχειρώντας το εξής τρικ. Τις ίδιες παραπλανητικές ανοησίες που γράφαν στις εδώ φυλλάδες τους και στις οποίες κανένας δεν έδινε σημασία (πολύ περισσότερο σήμερα με την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας), τις εξάγουν και τις επαναεισάγουν στην Ελλάδα μέσω του «προοδευτικού» δικτύου επιχειρώντας να τους προσδώσουν εγκυρότητα (να τις «νομιμοποιήσουν»). Το έγραψε η Guardian. Επιβεβαιώνεται ή ανάλογα, διοχετεύεται αρχικά από το “think tank” του openDemocracy και παίρνουν «γραμμή» παράλληλα και οι σχετικοί ντόπιοι γραφιάδες και δημοσιολόγοι. Γραμμή παραγωγής «αριστερού» αποπροσανατολισμού για εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ειδικά με την κρίση τελευταία η Guardian φιλοξενεί διάφορους Έλληνες της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και της «Χρεολογίας», ότι κάνει αγώνα για τον «φασιστικό κίνδυνο» που απειλεί την …ανθρωπότητα μαζί με διάφορα πολυδιαφημισμένα ντοκιμαντέρ από δικούς μας «ερευνητές»-δημοσιογράφους όπως ο Άρης Χατζηστεφάνου κλπ..

H Guardian έχει υποστηρίξει όλους τους πολέμους της υπερεθνικής ελίτ. Παρουσιάζεται ως «προοδευτική» εφημερίδα. Ανήκει όμως στο ίδιο ευρύ δίκτυο μαζί με οργάνωσεις όπως το Open Democracy, το αμερικάνικο «Ανεξάρτητα επιχορηγούμενο» από το ίδρυμα Σόρος, Φορντ κλπ., Democracy Now! κ.λπ. κ.λπ. Στην πραγματικότητα είναι όργανο της «εκφυλισμένης» αριστεράς αν και όρος είναι μάλλον επιεικής για να αποδόσει την πραγματικότητα. Όσοι συνεισφέρουν άρθρα στην Guardian επιλέγονται με πολύ συγκεκριμένα κριτήρια και είναι όλοι μέλη του ανωτέρου δικτύου. Έχουμε υπόψη μας κάποια άρθρα στα Αγγλικά τα οποία θα μεταφραστούν και δείχνουν τον ρόλο που παίζει η Guardian στο ανωτέρω δίκτυο. Στην Ελλάδα γραμμή παίρνουν οι ολοένα και αυξανόμενες ΣΥΡΙΖΟ-«εφημερίδες» και τα αντίστοιχα ηλεκτρονικά «εναλλακτικά» μέσα τα οποία συνδυάζουν λίγο από ΣΥΡΙΖΑ, ολίγον από «άμεση δημοκρατία», ολίγον από «Αναρχισμό», λίγον από «αντιφασισμό», ολίγον θάλασσα κτλ. τα γνωρίζετε. Αυτά φροντίζουν με πρόθυμους γραφιάδες συνήθως δεύτερης ή τρίτης διαλογής, ή αρκετές φορές και με τους ίδιους τους δημοσιολόγους του «κέντρου» σε ελληνική αποστολή, να τα αναπροσαρμόζουν στα Ελληνικά πράγματα.

Με λίγα λόγια. Αν το είπε και το έγραψε η Gurdian, το Democracy Now! και τα ελληνικά «προοδευτικά», αριστερά ΜΜΕ και σχετικές Ελληνικές φυλλάδες που έχουν γίνει…κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και παραμάγαζων (σημαντικό τμήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ.), να σας μπαίνουν ψύλλοι στα αυτιά. Η «γραμμή παραγωγής» περνάει κατά κόρον και ανακυκλώνεται ανάμεσα σε αυτά τα μέσα, με πρώτη γραμμή βέβαια το διεθνές «κεφάλαιο» του Γκάρντιαν και των συνεργατών του –think tanks όπως το «openDemocracy». Ο Μεγάλος Αδελφός μιλάει με αριστερό μανδύα. Το δίκτυο λειτουργεί με αυτοαναφορές και νοήματα που παραμένουν τα ίδια (όπως βλ. επάνω την ξεκάθαρη σχέση μεταξύ των καλεσμάτων των Anonymous και των Ελλήνων «στοχαστών» μας), τα οποία απλά μεταβάλλονται ελαφρώς ή πιο επιτηδευμένα, ανάλογα με το κοινό/target group στο οποίο απευθύνονται και το «ιδεολογικό» του προσανατολισμό. Ο ένας χρησιμοποιεί σαν πηγή και μέσο «νομιμοποίησης» τον άλλο και τανάπαλιν. Αλλά όλοι είναι μέλη του ίδιου δικτύου ή θα λέγαμε ενός μεγάλου «Αριστερού» Think Tank. Απαξ και καταλάβει κάποιος πως λειτουργεί το «αριστερό» δίκτυο του Μεγάλου Αδελφού, το οικοδόμημα καταρρέει (στο συνειδησιακό επίπεδο και σαν μέσο επιρροής) σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Μακάρι το συντομότερο για τα λαϊκά στρώματα και τους νεότερους σε αυτά.

 [1] Από Wikipedia διαβάζουμε: To ΟpenDemocracy ανήκει και εκδίδεται μέσω ενός μη-κερδοσκοπικού ιδρύματος -foundation. Έχει χορηγηθεί από έναν αριθμό φιλανθρωπικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένου του  Ford Foundation, του Atlantic Philanthropies, του Rockefeller Brothers Fund, του Joseph Rowntree Charitable Trust, καθώς και μιας βάσης ανεξάρτητων χορηγών. Υψηλού προφίλ ιδιώτες υποστηρικτές έχουν υπάρξει κατά καιρούς οι Heidi Bergemann, John Cleese, Carl Djerassi, Pamela Raspe, και Reinhard Hesse High