Σχόλιο : Το παρακάτω άρθρο του George Soros είναι άκρως αποκαλυπτικό για τις προθέσεις της Υπερεθνικής Ελίτ στο θέμα των ναρκωτικών. Με επιχείρημα την (κοινωνική, αλλά κυρίως  την οικονομική) αναποτελεσματικότητα των μέχρι πρότινος πολιτικών πάνω στο θέμα, καταλήγει (άμεσα) στην πρόταση αποποινικοποίησης της χρήσης και (έμμεσα) στον βασικό στόχο της απελευθέρωσης και απλής «ρύθμισης» της εν λόγω αγοράς. Σε βάθος χρόνου θα έχουμε κατακλυστεί με ναρκωτικές ουσίες με τη σφραγίδα τους κράτους (βλέπε το πρόσφατο παράδειγμα της Ουρουγουάης), στο δρόμο για τη μελλοντική ναρκωκοινωνία, που θα λειτουργεί ως μία ατομικιστική ψευδο-διέξοδος από την επέλαση της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης. Γιατί ένα άλλο «κρίσιμο» στοιχείο της εν λόγω πρότασης, που βέβαια ο φιλάνθρωπος, ανθρωπιστής Σόρος δεν μας λέει, είναι ο αποτελεσματικός διανοητικός έλεγχος των εκατομμύρια «αποτυχημένων» ανθρώπων,  τη στιγμή που η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται σε πλήρη επέλαση.

Η συλλογιστική αυτή που είναι κλασική «φιλελεύθερη», αλλά  δυστυχώς βρίσκει πάτημα και σε «προχώ» κύκλους της «Αριστεράς του Χαβιαριού» πηγάζει από τον φιλελεύθερο ορισμό της έννοιας της ελευθερίας που καμία σχέση δεν έχει με την αντισυστημική αριστερά. Η «ελευθερία από» (αρνητική αντίληψη της ελευθερίας), δηλαδή η απουσία περιορισμών πάνω στο άτομο, αποτελεί την ουσία του πολιτικού φιλελευθερισμού. Σε αντίθεση με την «ελευθερία να» (θετική αντίληψη της ελευθερίας) που ανήκει στην παράδοση της αντισυστημικής αριστεράς. [ Δες σχετικά με τους δυο ορισμούς της ελευθερίας: Τ. Φωτόπουλος «Καταστολή, ελευθερία και ναρκωτικά» (29-03-1997). Ενδεικτική η έννοια που χρησιμοποιεί ένας θιασώτης της αρνητικής αντίληψης της «ελευθερίας»: «η απαγόρευση ορισμένων ψυχοτρόπων ουσιών αίρει το δικαίωμα μου να εξουσιάζω το κορμί μου και συνεπώς καταργεί την ελευθερία μου ως ατόμο.» [Κλ. Γρίβα, “Πλανητική κυριαρχία και ναρκωτικά” (Λιβάνης, 1997), σ. 7]

Ο ίδιος ο Τάκης Φωτόπουλος είχε δεχτεί σφοδρή επίθεση από τέτοιους «προοδευτικούς» οπαδούς της ναρκο-κουλτούρας παλιότερα, οι οποίοι μάλιστα επέσειαν το επιχείρημα πως ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών, τον οποίο οι ελίτ (για τους δικούς τους λόγους) συντηρούσαν μέχρι τώρα, ήταν ο βασικός λόγος για την…πλανητική κυριαρχία της Αμερικής, και διάφορες τέτοιες βαθυστόχαστες «θεωρίες», προκειμένου να δικαιολογήσουν τη θέση τους! Οι ίδιοι «φιλόσοφοι» διαφημίζουν μάλιστα σήμερα τη ναρκο-κουλτούρα ως ένα είδος νέας αποδοτικής «μπίζνας» που μπορεί να μας βγάλει και από την…κρίση, και μάλιστα σε άτυπα όργανα δήθεν «αντι-ΕΕ» και «πατριωτικών» κινημάτων, όπως το «Χωνί».

Φυσικά η ποινικοποίηση των ίδιων των χρηστών είναι ηθικά απαράδεκτη από κάθε άποψη, και στην πράξη λίγες φορές τα τελευταία χρόνια καταλήγουν στη φυλακή απλοί χρήστες. Όμως η αποποινικοποίηση γενικά της χρήσης είναι καθαρά η κερκόπορτα για την άλωση της κοινωνίας από ναρκω-ουσίες μετατρέποντας ειδικά τα νεαρότερα και πιο ευαίσθητα τμήματα του πληθυσμού σε «εγκεφαλικά ζόμπι» που θα άγονται και φέρονται από κάθε…Σόρος και τα παραμάγαζα του. Ή στην καλύτερη περίπτωση, σε εξατομικευμένους “πολίτες” που ελάχιστη σημασία θα δίνουν για τα κοινά, εκτός αν τους αφορούν στο στενό προσωπικό τους επίπεδο

Ως ΠΔ, έχουμε προτείνει παλιότερα (βλ. στο βιβλίο «Ναρκωτικά: Πέρα από τη δαιμονολογία της ποινικοποίησης και την “προοδευτική” μυθολογία της φιλελευθεροποίησης» (Ελεύθερος Τύπος, 1999),τη δημιουργία σε κάθε δήμο χώρων στεγνής αποκατάστασης, που θα έχουν την καθημερινή αλληλεγγύη των δημοτών, στο πλαίσιο ενός αγώνα για μια Περιεκτική Δημοκρατία. Σήμερα, με δεδομένο ότι το άμεσο πρόβλημα είναι το ξετίναγμα της Οικονομικής Κατοχής που βιώνουμε σαν προϋπόθεση για οποιαδήποτε συστημική αλλαγή, κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να γίνει κατά τόπους, στα πλαίσια του αγώνα για το Λαϊκό Μέτωπο Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ.)

Και βέβαια, σοκαριστικά στοιχεία έχουν βγει εδώ και πολλά χρόνια  για την επικινδυνότητα των σημερινών «μαλακών» ναρκωτικών, ενώ έχουν αποκηρυχθεί ακόμη και από μέχρι πρότινος διαπρύσιους υποστηρικτές της νομιμοποίησης των ναρκωτικών όπως ο «Independent». Έρευνες έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα ιατρικά περιοδικά όπως το Lancet, και νεότερες δείχνουν πλέον ότι ειδικά σε εφηβικές και μετεφηβικές ηλικίες, το χασίς προκαλεί ανεπανόρθωτα εγκεφαλικά προβλήματα. Αλλά όλα αυτά είναι βέβαια «λεπτομέρειες» για τους «προοδευτικούς» παρτάκηδες της παγκοσμιοποιημένης ναρκοκοινωνίας… Ας αναλογιστούμε λοιπόν τη σκοπιμότητα που θα οδηγήσει σε μερικά χρόνια στην αποποινικοποίηση της αγοράς των ναρκωτικών…

Ένας μάταιος πόλεμος κατά των ναρκωτικών που σπαταλάει λεφτά και καταστρέφει ζωές.

 Του George Soros

Πηγή: “A futile war on drugs that wastes money and wrecks lives”,  Financial Times 05/05/2014

  Η έκταση της ανθρώπινης καταστροφής σημαίνει ότι τα έθνη πρέπει να εξετάσουν τις πολιτικές τους, γράφει ο George Soros.

O πόλεμος κατά των ναρκωτικών αποτελεί μία αποτυχία ύψους ενός τρις. $. Για περισσότερο από 4 δεκαετίες, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν ξοδέψει τεράστια ποσά για αναποτελεσματικές και καταπιεστικές αντι-ναρκωτικέςπροσπάθειες. Αυτά, σε βάρος προγράμματων που πραγματικά λειτουργούν, όπως προγράμματα ανταλλαγής συριγγών και θεραπειών υποκατάστασης. Κάτι τέτοιο δεν είναι μόνο σπατάλη χρημάτων, αλλά και αντιπαραγωγικό. [σ.σ. το «αντιπαραγωγικός» είναι κλασσικός φιλελεύθερος (αλλά και μαρξιστικός σε άλλα πλαίσια) οικονομικός όρος που χρησιμοποιείται και στην διεθνή διπλωματία και γενικά σαν κριτήριο αξιολόγησης κάθε τομέα ανθρώπινης δραστηριότητας. Ό’τι είναι αντιπαραγωγικό σημαίνει ό’τι δεν είναι οικονομικά αποτελεσματικό, άρα απορριπτέο].

Το London School of Economics (LSE) μόλις ολοκλήρωσε ίσως την πιο ενδελεχή έρευνα για τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών που έχει γίνει μέχρι σήμερα. Το συμπέρασμα, που υποστηρίζεται από πέντε νομπελίστες οικονομολόγους, είναι : έχει κάνει περισσότερο κακό παρά καλό.

Η απαγόρευση των ναρκωτικών έχει δημιουργήσει μία απέραντη μαύρη αγορά, αξία περίπου 300 δις $. [σ.σ. ενώ αν την κάνουμε «άσπρη» και την ελέγχουμε και την φορολογούμε, όλα καλά …] Μετατοπίζει το βάρος του «ελέγχου των ναρκωτικών» στις χώρες παραγωγούς και στις χώρες διαμετακομιστές όπως το Αφγανιστάν και το Μεξικό. Αυτή η προσέγγιση αποτυγχάνει να αντιληφθεί την βασική αλήθεια : οι ναρκω-αγορές είναι εξαιρετικά προσαρμόσιμες. Αν καταπιέσεις την επιχείρηση σε μία χώρα θα ξεπηδήσει αλλού. [σ.σ. Κανονικά ο Σόρος θα έπρεπε να είναι χαρούμενος γιατί η μαύρη αγορά των ναρκωτικών έχει αποδεχτεί οικονομικά αποτελεσματική και προσαρμόζεται ακριβώς όπως και οι λοιπές καπιταλιστικές αγορές, της οποίας είναι σημαίνων στέλεχος και σφοδρός υποστηρικτής.]

(…)

Το κόστος δεν είναι περιορισμένο μόνο στις χώρες παραγωγούς · οι χώρες καταναλωτές υποφέρουν εξίσου.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν λιγότερο από το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού αλλά σχεδόν 25% του φυλακισμένου πληθυσμού του πλανήτη. Οι περισσότεροι είναι παραβάτες σε σχέση με τα ναρκωτικά και άλλοι μη βίαιοι παραβάτες στους οποίους η φαρμακευτική αγωγή και άλλες εναλλακτικές λύσεις πέραν της  φυλάκισης θα αποδείχνονταν πιθανώς φτηνότερες και πιο αποτελεσματικές στο να μειωθεί η υπότροπή τους και στο να προστατευτεί η κοινωνία. Παγκοσμίως, 40 τοις εκατό των 9 εκ. ανθρώπων που είναι έγκλειστοι βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα για αδικήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά – και αυτός ο αριθμός πιθανότατα θα αυξηθεί, καθώς οι συλλήψεις ναρκω-παραβατών στην Ασία, στη Λατινική Αμερική και στη δυτική Αφρική ανεβαίνει σταδιακά. [σ.σ. πράγμα που είναι μη-παραγωγικό καθώς θα πρέπει να χτίσουμε νέες φυλακές και να συντηρούμε το πλήθος των φυλακισμένων με τον φόβο να αυξηθεί η φορολογία στα εταιρικά μας κέρδη.]

Παρόλη την επική έκταση της ανθρώπινης καταστροφής, οι υπηρεσίες που θα μπορούσαν να σώσουν ζωές και να περικόψουν το κόστος της κοινωνίας υποχρηματοδοτούνται ή δεν χρηματοδοτούνται καθόλου.

(…)

Ωστόσο, η αλλαγή πολιτικής είναι ακόμη εφικτή.  Το 2016 το Γενικό Συμβούλιο του ΟΗΕ θα επανεξετάσει την σημερινή κατάσταση του συστήματος ελέγχου των ναρκωτικών. Για πολύ καιρό ο ΟΗΕ εργαζόταν για να επιβάλλει ένα μοντέλο “one-size-fits-all” (ένα μέγεθος που χωρά σε όλους) σε όλον τον κόσμο, βασισμένο στην πεποίθηση ότι από μόνες τους οι πολιτικές απαγόρευσης θα μπορούσαν να λύσουν το παγκόσμιο πρόβλημα των ναρκωτικών.

Η έκθεση του LSE, που θα κυκλοφορήσει την Τετάρτη, προτείνει οι κυβερνήσεις να δώσουν πρώτη προτεραιότητα στις αποδεδειγμένες [σ.σ. βλ. «αποτελεσματικές»] πολιτικές δημόσιας υγείας, να κινηθούν προς την ελαχιστοποίηση της ζημιάς των παράνομων αγορών και να επιβάλλουν «αυστηρά παρακολουθούμενες πολιτικές και ένα πειραματικό ρυθμιστικό πλαίσιο». Συμφωνώ ολόψυχα.

Οι κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο πρέπει να ζυγίσουν το κόστος και τα οφέλη των σημερινών πολιτικών, και να έχουν τη βούληση να διοχετεύσουν τους πόρους σε προγράμματα που έχουν αποτέλεσμα. Κάτι τέτοιο θα σώσει ζωές – και θα σώσει χρήματα παράλληλα. [σ.σ. το βασικό. Μην σας ξεφεύγει ποτέ ποιο είναι το κίνητρο πίσω από τις παραγωγικές πολιτικές του Σόρος και της παρέας του]. Έχουμε μια μοναδική  ευκαιρία να διορθώσουμε το αποτυχημένο παγκόσμιο πλαίσιο αντιμετώπισης της κρίσης των ναρκωτικών. Το κόστος του να μην κάνουμε τίποτα είναι πολύ βαρύ για να το αντέξουμε.