ΠΑΝΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Ομιλία στην εκδήλωση του ΜΕΚΕΑ με θέμα «Η επιτακτική ανάγκη για ένα Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση», 1η Αυγούστου 2015 στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών.

Οι υπόλοιπες ομιλίες, των Μιχάλη Δαγτζή, Σάκη Αδάμ και Τάκη Φωτόπουλου βρίσκονται συγκεντρωμένες εδώ.

Αν θεωρήσουμε θεμελιακής σημασίας την ανάλυση μας για τα αίτια και τη φύση της σημερινής καταστροφής, είναι ξεκάθαρο σήμερα πλέον ακόμα και στους πιο δύσπιστους ότι τελούμε υπό καθεστώς «Εσωτερικής Κατοχής», στην οποία συμμετέχουν τόσο η ξένη όσο και η ντόπια ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα. Δηλαδή το διαφοροποιητικό στοιχείο με την εξωτερική, στρατιωτική κατοχή είναι ότι σε αυτή που βιώνει ο ελληνικός λαός, μιλάμε για ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ από την Υπερεθνική Ελίτ (δηλαδή τις ελίτ της ομάδας των 7 ― της G7 ― που εκφράζονται μέσω της πρώην Τρόικας και σήμερα των λεγόμενων «Θεσμών») καθώς και από την ντόπια ελίτ που έχει επενδυμένο συμφέρον επιβίωσης της μέσα στην ΕΕ και στο ευρώ. Άλλωστε για μια «κομπραδόρικη», φαταούλικη αστική τάξη και ελίτ στην Ελλάδα (όπως έγινε ξεκάθαρη η φύση της και από την ανάλυση του Μιχάλη Δαγτζή), η ΕΕ και το ευρώ ήταν μάννα εξ ουρανού αφού μπορούσε να δανείζεται αβέρτα και παράλληλα να μην επενδύει το παραμικρό σημαντικό στην πραγματική παραγωγική δομή της χώρας, που είναι άλλωστε και μια από τις βασικές αιτίες για τη σημερινή καταστροφή.

Έτσι η δυνατότητα χάραξης μιας αυτό-δύναμης οικονομικής πολιτικής, δηλαδή μιας οικονομίας αλλά και ― κατ’ επέκταση ― αυτοδύναμης πολιτικής που να ελέγχουν σε σημαντικό βαθμό τα λαϊκά στρώματα, με βάση τις ανάγκες τους, είναι μηδαμινή σήμερα, όταν ούτε δημοσιονομική κυριαρχία έχουμε ούτε και νομισματική, ενώ από πάνω μας έρχονται οι τοποτηρητές της Τρόικας και σήμερα των Θεσμών για να μας επιβάλλουν ακόμα και το τι ακριβώς μέτρα πρέπει να πάρουμε, κάτι που δεν γινόταν ακόμα και στις χειρότερες χρεοκοπίες στην Ελλάδα! Και βέβαια σήμερα με το απόλυτο ξεπούλημα της παγκοσμιοποιητικής ευρωαριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο σε τι καθεστώς έσχατης υποτέλειας ζούμε παραμένοντας μέσα στην ΕΕ και στο καθεστώς των ελεύθερων αγορών της παγκοσμιοποίησης, με όλα τα διεθνή κυρίως κοράκια από επάνω μας να καθορίζουν κάθε πτυχή της οικονομίας και πολιτείας, χωρίς οι δωσίλογοι πολιτικάντηδες να λογοδοτούν σε κανέναν.

Συνεπώς μιλάμε για την Ανάγκη Απελευθέρωσης:

ΕΘΝΙΚΗΣ, εφόσον η Ελλάδα (και οι χώρες γενικά του Ευρωπαϊκού Νότου) δεν έχει πια την παραμικρή οικονομική και πολιτική κυριαρχία, δηλαδή ούτε αυτή που είχε από της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους, μια κυριαρχία που βέβαια ήταν αποτέλεσμα λαϊκών αγώνων. Πάντα είχαμε δικό μας νόμισμα και επομένως νομισματική πολιτική, και δική μας δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή ένα ελάχιστο επίπεδο οικονομικής κυριαρχίας, που ελεγχόταν βέβαια από μια σχετικά υποτελή (με διαβαθμίσεις ανάλογα με την περίοδο) ντόπια αστική ελίτ. Τώρα όμως έχουμε μια κυβέρνηση από καθαρά ανδρείκελα των λεγόμενων «Θεσμών» που υπακούουν άμεσα την κάθε εντολή της για να εκταμιεύεται η εκάστοτε δόση ενός Χρέους που το πιθανότερο (ακόμα και με εκτιμήσεις/αναλύσεις κατεστημένων οικονομολόγων στο εξωτερικό) να μην ξεπληρωθεί ποτέ, ιδιαίτερα μέσα στην ΕΕ. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που προειπώθηκαν, η δημιουργία των προϋποθέσεων οικονομικής αυτοδυναμίας από μιαΚυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας είναι αναγκαία για την πραγματική εθνική απελευθέρωση. Όμως επειδή μιλάμε για Εσωτερική Κατοχή στην οποία συμμετέχει ένα μεγάλο τμήμα ― υπολογίζουμε γύρω το 1/3 του πληθυσμού, μια εκτίμηση που επιβεβαιώθηκε και και από τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος―, αυτό σημαίνει ότιη Εθνική Απελευθέρωση πρέπει να επιτευχθεί αρχικά, βάζοντας παράλληλα τις βάσεις και για το δεύτερο «συστατικό» του Μετώπου, δηλαδή για την

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ απελευθέρωση, ο αγώνας για την οποία βέβαια θα πρέπει να συνεχιστεί και μετά την Εθνική Απελευθέρωση, δηλαδή αφού θα έχουν μπει για καλά τα θεμέλια της Οικονομικής μας Αυτοδυναμίας. Τότε θα έχουν δημιουργηθεί οι υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες για να αποφασίσει ο λαός, χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη του κινδύνου της έσχατης υποτέλειας και εξαθλίωσης, σε ποιο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα επιθυμεί να ζήσει, το οποίο ο ίδιος και θα χτίσει.

Η σύμπραξη των θυμάτων της Παγκοσμιοποίησης λοιπόν για ένα Μέτωπο για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση γίνεται σήμερα, 3 χρόνια μετά την αρχική έκκληση που είχαμε απευθύνει, ένα επιτακτικό και επείγον καθήκον αν θέλουμε να βγούμε από την ασύλληπτη κατάσταση αυτή, η οποία δεν έχει να κάνει μόνο με το επίπεδο διαβίωσης του λαού, αλλά και με την χειρότερη διάψευση ―ειδικά από τη σημερινή κοινοβουλευτική χούντα των καρεκλοκένταυρων της «Αριστερής Κυβέρνησης» και των παραμάγαζων της― κάθε ελπίδας αποτίναξης των υπερεθνικών και ντόπιων εξουσιαστών και βέβαια των οργάνων τους, δηλαδή της ΕΕ και των υπερεθνικών οργανισμών όπως ο ΠΟΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ που αποτελούν τη θεσμική πεμπτουσία της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕ.Κ.Ε.Α.

Το Μέτωπο Κοινωνικής & Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) αποτελεί μια πρωτοποριακή πρόταση για Μέτωπο με ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ που, αντίθετα με τα ιστορικά Μέτωπα, δεν θεμελιώνεται στην ένωση πολιτικών παρατάξεων, μετά από διάφορα «παζάρια» μεταξύ τους, για να βγει ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής που θα στηρίζει έναν βασικό στόχο (π.χ. την πάλη κατά του φασισμού στο ΕΑΜ ή στον Ισπανικό Εμφύλιο του 1936 κ.λπ.). Τα Μέτωπα αυτά ήταν μέτωπα που ξεκινούσαν «από τα πάνω», από τις ηγεσίες κομμάτων ή οργανώσεων, όσο προοδευτικές και αν ήταν αυτές και ο στόχος τους. Και βέβαια χωρίς να μπορούν καν να συγκριθούν με τα ιστορικά αυτά μαζικά Μέτωπα, το ίδιο ισχύει και για άλλα «μέτωπα» που έχουν εμφανιστεί στη σημερινή «πολιτική…Αγορά» που προτείνονται από διάφορες οργανώσεις και που δεν έχουν καν έναν τέτοιο βασικό στόχο, αλλά γενικολογούν απλά για διαγραφή χρέους, ζητούν να πάψουμε να είμαστε αποικία της «Γερμανικής Ευρώπης», και εξ αυτού, χωρίς να έχουν το παραμικρό πρόγραμμα για να βγούμε από την καταστροφή και τη δημιουργία Αυτοδύναμης Οικονομίας, δεν λένε το παραμικρό για τον ρόλο της παγκοσμιοποίησης και των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών της που δημιουργούν την καταστροφή στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή περιφέρεια, μέσω κυρίως της ΕΕ. Το ΜΕΚΕΑ λοιπόν είναι ένα Μέτωπο «από τα κάτω», αφού δεν είναι Μέτωπο πολιτικών οργανώσεων, αλλά μέτωπο ΠΟΛΙΤΩΝ, στο οποίο μετέχει κάθε πολίτης που δεσμεύεται από τους στόχους του ΜΕΚΕΑ, ανεξάρτητα από τις πολιτικές ή ιδεολογικές καταβολές του. Οι ελευθεριακές αυτές αρχές προέρχονται μεταξύ άλλων και από την εμπειρία του προτάγματος της Περιεκτικής Δημοκρατίας, και εκφράζονται επίσης στην Πρόταση για το Οργανωτικό που συμπληρώνει την Έκκληση του Μετώπου.

Η συσπείρωση, επομένως, όλων των αντιστεκόμενων που ανήκουν στα θύματα της Παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα, ζητάμε να γίνει με βάση συγκεκριμένους στόχους και ένα συγκροτημένο πρόγραμμα με άμεσους και μεσοπρόθεσμους στόχους, που θεωρούμε ότι μπορεί να συνενώσει και να ενθαρρύνει τα λαϊκά στρώματα, γιατί θα γνωρίζουν για τί πράγμα παλεύουν, θα γνωρίζουν τη σημασία της ανάγκης ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ μας και το πόσο καθοριστικά θα μπορεί να αλλάξει τις ζωές μας σε όλα τα επίπεδα, το οικονομικό, το πολιτικό, το πολιτιστικό, μέσα σε λίγα χρόνια, σε αντίθεση με τις αοριστολογίες των διαφόρων «πετσοκομμένων» ή επιλεκτικά επιλεγμένων ψευτο-λύσεων που προτείνονται από αριστερά και δεξιά.

Η ανθρώπινη μαγιά του Μετώπου σε αυτό το στάδιο μπορεί να προέλθει μέσα από τηδημιουργία Λαϊκομετωπικών Πυρήνων/Επιτροπών ανά την Ελλάδα που θα πρέπει να παλέψουν για να οδηγήσουν σε Συνελεύσεις γειτονιάς, στους τόπους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, και στις Ενώσεις – Συνομοσπονδίες τους σε Εθνικό επίπεδο. Το Μέτωπο θα πρέπει να παλέψει για την εφαρμογή των απαραίτητων κοινών στόχων στους οποίους όπως τονίσαμε θα πρέπει να δεσμεύεται κάθε πολίτης που συμμετέχει σε αυτούς, και αυτό θα μπορεί να γίνει μέσω της πάλης για την ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου, χρησιμοποιώντας διάφορες μορφές Πάλης, μερικές από τις οποίες θα δούμε εν συντομία στη συνέχεια.

ΣΤΟΧΟΙ (ΑΜΕΣΟΙ & ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΙ) ΤΟΥ ΜΕΚΕΑ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ & ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

(Α) ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ

Αρχικά, οι άμεσοι στόχοι του Μετώπου που πρέπει να επιτευχθούν για την άμεση έξοδο από την καταστροφή (με μέτρα που θα υλοποιηθούν μόλις ανέβει στην εξουσία η Κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου μαζί με σειρά άλλων συμπληρωματικών μέτρων που αναπτύσσει και ο Τάκης Φωτόπουλος στην ομιλία του) είναι οι εξής:

[1]. Άμεση μονομερής έξοδός μας από την ΕΕ (και όχι μόνο από την Ευρωζώνη), η οποία αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την ανάκτηση της απαραίτητης οικονομικής κυριαρχίας μέσα από την κατάργηση των «4 ελευθεριών» που επιβάλλει η Παγκοσμιοποίηση.

[2]. Ακύρωση όλων των δανειακών συμβάσεων, Μνημονίων και σχετικών Νόμων που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις της κοινοβουλευτικής Χούντας με παράλληλη ολοκληρωτική στάση πληρωμών των τοκοχρεολυσίων (που σημαίνει μονομερή διαγραφή του χρέους), εφόσον πρωταρχικός στόχος σήμερα είναι να σταματήσουμε το ξεπούλημα του κοινωνικού μας πλούτου, με αφορμή το Χρέος (που δεν αναγνωρίζουμε, φυσικά, αφού δεν ρωτήθηκε ποτέ γι’ αυτό ο Λαός), στους ξένους τοκογλύφους, πράγμα που θα έκανε αδύνατη κάθε ιδέα Οικονομικής Αυτοδυναμίας στο ορατό μέλλον.

[3]. Άμεση εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και κυρίως της Τράπεζας της Ελλάδος που σήμερα είναι παράρτημα της ΕΚΤ, καθώς και των στρατηγικών κλάδων παραγωγής που καλύπτουν τις βασικές ανάγκες των πολιτών.

Αυτά θα πρέπει να συμπληρωθούν με σειρά άλλων άμεσων μέτρων, φορολογικών κ.α. για την προστασία των λαϊκών στρωμάτων, αμέσως μετά την έξοδο από την ΕΕ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματους, που περιγράφει ο Τ.Φ.. Στόχος των μέτρων αυτών είναι να ανακτηθεί ο δημοσιονομικός και νομισματικός τουλάχιστον αρχικά έλεγχος της Οικονομίας. Βασική συνισταμένη τους είναι η άσκηση ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΛΕΓΧΩΝ επάνω στις Αγορές, η κατάργηση των «4 Ελευθεριών» της Παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ, και η κάλυψη των βασικών αναγκών όλων των πολιτών.

Εξίσου σημαντικό με τα παραπάνω μέτρα όμως είναι και κάτι άλλο, που επίσης δεν έχει προνοηθεί από κανέναν από τους διάφορους «επαναστάτες» που μιλούν για ρήξη με το ευρώ, «ρήξη με την ΕΕ» κ.λπ. Δηλαδή ότι πριν ακόμα γίνει η ρήξη θα πρέπει να έχει φροντίσει το Μέτωπο να λάβει άκρως αναγκαία μέτρα για:

[4]. Την εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας με άμεση πολιτικο-στρατιωτική συμφωνία με την Ρωσία για την προστασία των συνόρων μας και με παράλληλη αίτηση ένταξης μας στην Ευρασιατική Ένωση, όπως είχε αρχικά διατυπωθεί, ως ένωση κυρίαρχων χωρών που θα σεβόταν ρητά την Εθνική Κυριαρχία κάθε έθνους-κράτους, ώστε να μπορούμε να ανοίξουμε τις αγορές μας σε όλες αυτές τις χώρες (με βάση κοινωνικούς ελέγχους που θα επιλέγαμε) και συγχρόνως σε χώρες της Λατινικής Αμερικής κ.λπ. που επίσης μάχονται για την εθνική ανεξαρτησία τους, ενώ συγχρόνως θα μπορούσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε πιθανό εμπάργκο από την «διεθνή κοινότητα», δηλαδή τα μέλη της Υ/Ε και τα προτεκτοράτα της. Με αυτό τον τρόπο θα αποφεύγαμε, πέρα από πολεμικές προβοκάτσιες, τη δυνατότητα ακόμα και…επίθεσης από τα στρατιωτικά όργανα της Υ/Ε ενώ θα μειωνόταν η πιθανότητα για την επιτυχή έκβαση  «βελούδινων επαναστάσεων» με τις χορηγίες της Υ/Ε και των ντόπιων λακέδων της. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ δηλαδή για την επιτυχία του Μετώπου είναι να έχει ήδη το Μέτωπο επιδιώξει τη σύναψη εντελώς νέων γεωστρατηγικών συμφωνιών με λαούς και τα καθεστώτα τους που αντιστέκονται στην παγκοσμιοποίηση, όπως με τη Ρωσία, που θα μπορούσε (σε αντίθεση με όσα ακούγονται σήμερα για τη δήθεν «προδοσία» της Ρωσικής ελίτ επειδή υποτίθεται δεν δέχτηκε να δώσει δάνειο στον ευρώδουλο ΣΥΡΙΖΑ!), έχοντας ως προϋπόθεση τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας μας, να συμβάλλει στην πολιτική και στρατιωτική μας προστασία. Σε οικονομικό επίπεδο τέτοιες συμμαχίες θα μπορούσαν να πάρουν τη μορφή διμερών και πολυμερών συμφωνιών, ανταλλαγών πλεονασμάτων για την κάλυψη αναγκών σε είδη και υπηρεσίες όπου υπάρχουν ελλείμματα σε κάθε χώρα κ.τ.λ.

Καθώς ο λαός θα καταλαβαίνει τον εγκληματικό ρόλο της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, θα είναι βέβαια επακόλουθο η ανάγκη για άμεση έξοδο από τους θεσμούς της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, όπως ο ΠΟΕ, και βέβαια την ΠΤ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ κλπ. Αυτές οι κινήσεις, σε συνδυασμό με τη λήψη των μέτρων για το ξεκίνημα χτισίματος Αυτοδύναμης Οικονομίας θα σήμαινε και ΡΗΞΗ με την ΝΔΤ και τη διαδικασία παγκοσμιοποίησης που επιβάλλει η Υπερεθνική Ελίτ μαζί με τους ντόπιους βολεμένους της.

(Β) ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΣ ΣΤΟΧΟΣ: ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο μεσοπρόθεσμος στόχος του Μετώπου: Να θεμελιώσουμε το χτίσιμο μιας Αυτοδύναμης Οικονομίας που θα ελέγχεται από τον λαό. μέσα από ένα μίγμα ιδιοκτησίας και ελέγχου των οικονομικών πόρων, όπως περιγράφεται στη θέση 7 της «Έκκλησης». Αντίστοιχα, η πολιτική Αυτοδυναμία μπορεί να εκφραστεί από τις πολιτικές αποφάσεις που θα λαμβάνονται από τις Συνελεύσεις των πολιτών κατά τόπους, σε συνεργασία με τις Συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, στα Πανεπιστήμια κ.λπ., και από τις συνομοσπονδίες τους ή αντίστοιχα από τα κεντρικά τους όργανα, ανάλογα με το τι είδους νέα κοινωνική οργάνωση προτιμάει ο ντόπιος πληθυσμός σε κάθε γεωγραφική περιοχή.

Ενδιάμεσος στόχος δηλαδή του Μετώπου θα έπρεπε να είναι η οικοδόμηση των βάσεων μιας Αυτοδύναμης Οικονομίας και πολιτείας. Χρειάζεται δηλαδή στο στάδιο αυτό να δημιουργηθεί μια ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ (όχι αυτάρκης) οικονομία, δηλαδή μια οικονομία που θα στηρίζεται κατ’ αρχήν στους εγχώριους παραγωγικούς πόρους για την κάλυψη των αναγκών μας, και μόνο κατ’ εξαίρεση σε ξένους παραγωγικούς πόρους, τους οποίους μπορούμε ν’ αποκτούμε μέσω των εξαγωγών των πλεονασμάτων μας, και ενός τουρισμού που θα σέβεται τον ελληνικό λαό και το περιβάλλον, προσφέροντας υπηρεσίες, όχι απλά στα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα του εξωτερικού, όπως σήμερα, που μάλιστα μας μετατρέπουν σταδιακά σε …γκαρσόνια της Βόρειας Ευρώπης, αλλά σε κάθε κοινωνικό στρώμα, σε ένα κλίμα διεθνούς αλληλεγγύης.

Δηλαδή θα πρέπει:

[1]. να ληφθούν μέτρα για να ξανακτιστεί η παραγωγική δομή της χώρας, που έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά μετά την πλήρη ενσωμάτωσή της στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, και ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ/ΕΕ, και

[2]. να διαμορφωθεί ένα «συναφές» καταναλωτικό πρότυπο, πέρα από αυτό που μας επέβαλαν η εξάρτησή μας από την ΕΕ και το υπάρχον σύστημα, και οδήγησαν στη σημερινή πολυδιάστατη κρίση και στη συνακόλουθη οικονομική, κοινωνική και οικολογική καταστροφή. Και αυτό γιατί όπως είπαμε, ένας καθοριστικός λόγος για τη σημερινή καταστροφή είναι το τεράστιο άνοιγμα μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης που δημιουργήθηκε μέσα στην καταναλωτική φούσκα με την ένταξη στην ΕΕ.

Στόχος ενός τέτοιου προγράμματος είναι να μη χρειάζεται να παίρνουμε δάνεια από κανέναν, αλλά να ξανακτίσουμε τη παραγωγική δομή μας που κατέστρεψε το σημερινό άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών μας που μας επέβαλε η ΝΔΤ και ειδικότερα η ΕΕ, ώστε μέσα από ένα μεσο-μακροπρόσθεσμο πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας να αποκτήσουμε υψηλό βαθμό οικονομικής αυτοδυναμίας και επομένως οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας.

Τέλος, και επειδή είναι πολύ επίκαιρο ζήτημα, ένα τέτοιο πρόγραμμα θα μπορούσε να συμβάλλει σε εκτόνωση του φοβερού προβλήματος της μετανάστευσης, όπου μιλιούνια προσφύγων προσφύγων και οικονομικών μεταναστών από τον Νότο έρχονται σε χώρες «υποδοχής» όπως η Ελλάδα, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να προωθηθούν στις χώρες του Βορρά που έχουν βέβαια ως τελικό στόχο του επίπονου ― και πολλές φορές μοιραίου ― ταξιδιού τους (γιατί φυσικά ο στόχος τους δεν μπορεί να είναι να μείνουν στην Ελλάδα όπου ο ντόπιος πληθυσμός ψάχνει σε σκουπίδια για να φάει). Και αυτή η μάστιγα, που τελευταία έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις λόγω της καταστροφής των λαών ειδικά της Μ. Ανατολής, οφείλεται στις συνθήκες της ΕΕ όπως η συνθήκη του Δουβλίνου, την οποία θα πετούσε βέβαια στα σκουπίδια μια Κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου, επιβάλλοντας την έξοδο από την ΕΕ. Και με αυτό τον τρόπο θα αναδεικνυόταν το τεράστιο έγκλημα που κάνει η Υ/Ε και τα όργανα της, ―η άγνοια του οποίου γίνεται μάλιστα αντικείμενο παραπληροφόρησης από πολλά νέο-εθνικιστικά κινήματα―, ότι δηλαδή είναι η ίδια η ΕΕ που συμμετέχει στην καταστροφή των λαών αυτών μέσω της στρατιωτικής ή οικονομικής βίας, και στη συνέχεια τους εξαναγκάζει να προσφεύγουν σε ιδιότυπα στρατόπεδα συγκέντρωσης στον Ευρωπαϊκό Νότο και στην Ανατολή (όπως η Ουγγαρία). Την ίδια στιγμή όμως φτάνει στο σημείο η ελίτ της ΕΕ (που την ίδια στιγμή καλλιεργεί σήμερα την Ισλαμοφοβία στον Βορρά!) ακόμα και να κατηγορεί συχνά τους λαούς στις Νότιες Ευρωπαϊκές χώρες ως ρατσιστικούς, επειδή αντιδρούν στις αναμενόμενες άθλιες συνθήκες που δημιουργούνται από την εισροή σε αυτές τόσων εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων μεταναστών ― των μεγαλύτερων θυμάτων της παγκοσμιοποίησης. Οι λαοί αυτοί όμως δεν στρέφονται συνήθως ενάντια στους ίδιους τους μετανάστες, πόσο μάλλον με ρατσιστικά κίνητρα, αλλά στη μετανάστευση και τα συμπτώματα της για οικονομικούς κυρίως λόγους.

Πρέπει να τονίσουμε εδώ ότι θεωρούμε βασική προϋπόθεση για να προχωρήσει ο λαός στην εφαρμογή του προγράμματος του ΜΕΚΕΑ και να το στηρίξει συνειδητά, το να γνωρίζει τι είναι το Μέτωπο αυτό ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ. Nα έχει ενημερωθεί για τους Στόχους του προγράμματος και τις συνέπειες του, αφού άλλωστε, όπως προανέφερα, μόνο έτσι θα ξέρει γιατί παλεύει και θα έχει ένα πλάνο στον ορίζοντα που θα του δώσει προοπτική να προχωρήσει σε μια πορεία ρήξης με το σημερινό τυραννικό παγκοσμιοποιητικό καθεστώς και τους πολυπληθείς και ετερόκλητους ντόπιους εκπροσώπους του. Και αυτό το τονίζω γιατί κάποιοι και κάποιες οργανώσεις. χρησιμοποιώντας με ανέντιμο τρόπο και εντελώς επιλεκτικά κάποιες από τις προτάσεις του Μετώπου μας (χωρίς βέβαια να τολμούν να μας αναφέρουν), αποκρύπτουν εντελώς τη λογική πίσω από το πρόγραμμα μας, που είναι βέβαια η ρήξη με την παγκοσμιοποίηση και η δημιουργία Αυτοδύναμης παραγωγικής, τεχνολογικής αλλά και πολιτικής δομής. Αποκρύπτουν λ.χ. το τι σημαίνει πραγματικά η ΕΕ στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, και πολλοί για να συγκαλύψουν την αποπροσανατολιστική αθλιολογία τους για τα αίτια της κρίσης λένε λ.χ. ότι θα βγούμε «ούτως ή άλλως» από την ΕΕ από… «σπόντα» (!), επειδή οι … «εταίροι» μας θα μας αναγκάσουν να το κάνουμε (αν π.χ. βγούμε μόνο από το ευρώ), περιπαίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο ΠΡΩΤΙΣΤΑ την κοινωνική βάση τους, την οποία ποτέ στην πραγματικότητα δεν ήθελαν να τη βάλουν στο προσκήνιο του αγώνα και της γνώσης που απαιτείται γι’αυτόν, αλλά να διατηρήσουν με ύπουλο τρόπο το αρχηγιλίκι τους στο «χωριό» τους, είτε το αρχηγιλίκι αυτό είναι τυπικό είτε άτυπο.

ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ (ΚΛΜ)

Το βασικό επομένως αίτημα του Μετώπου θα έπρεπε να είναι η άμεση διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη μιας Κυβέρνησης Λαϊκού Μετώπου που θα ελέγχεται από τους εντολοδόχους των Συνελεύσεων γειτονιάς, των τόπων δουλειάς κτλ.. Σε αυτές το Μέτωπο θα κατέβαινε με πρόγραμμα ώστε η ΚΛΜ που θα αναδειχτεί από αυτές:

α) να υλοποιήσει άμεσα τους άμεσους στόχους και τα συμπληρωματικά μέτρα που προαναφέραμε κατά το πρώτο στάδιο, ώστε να επιτευχθεί η άμεση έξοδος από την κρίση και,

β) να δεσμευτεί, αφού θα έχει υλοποιήσει τους παραπάνω στόχους, να προχωρήσει στην προκήρυξη Εκλογών για Συντακτική Συνέλευση, η οποία θα θεσμοθετούσε τις αλλαγές που απαιτούνται στο Ενδιάμεσο στάδιο για την οικοδόμηση των βάσεων μιαςΑυτοδύναμης Οικονομίας όπως περιγράφηκε στους μεσοπρόθεσμους στόχους.

Παρότι μιλάω για «στάδια», θα πρέπει να τονιστεί ότι το πρόγραμμα μας δεν έχει καμία σχέση με «θεωρία σταδίων» όπως το διαστρεβλώνουν κάποιοι. Το πρόγραμμα μας είναι συνειδητή επιλογή των πολιτών που ρητά θα το επιλέξουν, με συγκεκριμένο στόχο, και έχει σκοπό τη δημιουργία την απαραίτητων υποκειμενικών και αντικειμενικών συνθηκών για να οδηγηθούμε μακροπρόθεσμα στην κοινωνική απελευθέρωση.

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ: ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Σε αυτό το αρχικό στάδιο οι ανά τόπους πυρήνες/επιτροπές του Λαϊκού Μετώπου κρίνουμε σκόπιμο να σκοπεύσουν σε:

Α. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΡΟΛΟ

Οι κατά τόπους επιτροπές για το Μέτωπο και η ένωση/συνομοσπονδία τους δηλαδή θα έπρεπε να ξεκινήσουν μια εκστρατεία με εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα που να εξηγούν γιατί χωρίς την άμεση μονομερή έξοδο από την ΕΕ (και όχι απλά την Ευρωζώνη) και τα άλλα μέτρα που προτείνουμε δεν είναι δυνατή ούτε η μόνιμη έξοδος από την κρίση ούτε η αποδέσμευση από τη Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση. Η μαζική αυτή εκστρατεία θα έπρεπε να συνοδεύεται από τη δημιουργία εναλλακτικών ΜΜΕ που θα απομυθοποιούσαν και θα κατέρριπταν την συστημική προπαγάνδα (εναλλακτικά έντυπα, ραδιόφωνα, κανάλια, διαδικτυακά μέσα κ.λπ.).

Β. ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΡΟΛΟ

Δηλαδή την Οργάνωση όλων των ενδιαφερόμενων κατά τόπους και σε εθνικό επίπεδο σε λαϊκομετωπικούς πυρήνες/επιτροπές που θα οργανώνονταν αμεσοδημοκρατικά και ακόμη και τα μέλη ήδη υπαρχουσών πολιτικών οργανώσεων θα μετείχαν σε αυτές τις επιτροπές σαν μέλη του Λαϊκού Μετώπου και όχι σαν οργανώσεις. Οι πυρήνες αυτοί θα μπορούσαν να αναπτύσσονται γεωγραφικά (πόλεις/γειτονιές/χωριά κ.λπ.) ή στον τόπο δουλειάς, εκπαίδευσης κ.λπ. Όλοι αυτοί οι πυρήνες και ανάλογα με την αριθμητική δύναμη των μελών τους θα έπρεπε να συνομοσπονδιοποιούνται στο περιφερειακό επίπεδο και από εκεί στο εθνικό, στέλνοντας εντολοδόχους στα συνομοσπονδιακά όργανα που θα ήταν ανακλητοί. (βλ. πρόταση Οργανωτικού)

Γ. ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ

Οι μορφές του αγώνα για την επίτευξη αυτών των στόχων θα μπορούσαν να πάρουν ποικίλες μορφές: από ένα κίνημα άγριων απεργιών από κάτω, που θα ξεπερνούσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ) καθώς και τις ηγεσίες της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς» ― οι οποίες δεν διανοούνται να θέσουν στόχους σαν τους παραπάνω ― μέχρι τις καταλήψεις και, το κυριότερο, την οργανωμένη μαζική άρνηση πληρωμών των χαρατσιών, την άρνηση εφαρμογής περικοπών στην Υγεία, εκπαίδευση κ.λπ., την παρεμπόδιση πλειστηριασμών, των επισκέψεων των «Θεσμών» κ.λπ..

Το ΜΕ.Κ.Ε.Α. θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία,συντονίζοντας και πολιτικοποιώντας τις απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις διαφόρων κλάδων, που θα κλιμακώνονταν σε επαναλαμβανόμενες ανά εβδομάδα 48ωρες απεργίες, οι οποίες θα παρέλυαν την οικονομική και κοινωνική ζωή της Χώρας, και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας,οδηγώντας σε εξαναγκασμό της νέας «αριστερής» κοινοβουλευτικής Χούντας για άμεσες εκλογές με στόχο την ανάδειξη της ΚΛΜ.

Το ΜΕ.Κ.Ε.Α. θα μπορούσε επίσης να οργανώσει Λαϊκές Πολιτοφυλακές στις γειτονιές για την αυτό-προστασία όλων των πολιτών από τραμπουκοειδή και παρακρατικούς διαφόρων ειδών και προελεύσεων,.

Το ΜΕ.Κ.Ε.Α. θα μπορούσε επίσης να οργανώσει και δίκτυα πραγματικής αλληλεγγύης σε απευθείας συνεννόηση με παραγωγούς, ώστε να αναδεικνυόταν η αθλιότητα της «αυτό-διαχείρισης» της φτώχειας μας που μας επιφυλάσσει (με το αζημίωτο!-βλ. διάφορες «χορηγίες» για την ανθρωπιστική κρίση σε Δήμους κ.α.) η «Αριστερή Κυβέρνηση», σε συνεργασία με ποικίλες «αναρχο-αριστερές» πτέρυγες της Παγκοσμιοποιητικής Αριστεράς. Τα δίκτυα αυτά αλληλεγγύης θα ήταν πραγματικά λαϊκά γιατί δεν θα στόχευαν στην ελεημοσύνη και την εξάρτηση των πιο εξαθλιωμένων συνανθρώπων μας από φιλανθρωπίες τύπου Σόρος και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην κάλυψη κάποιων βασικών αναγκών σε συνεργασία με ανθρώπους που παλεύουν σε έναν κοινό αγώνα για την Κοινωνική και Εθνική μας Απελευθέρωση.

Φυσικά, πραγματική κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών σε μεγάλη κλίμακα θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την ανάληψη της εξουσίας από μια Κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου όπως αναφέραμε, και με το χτίσιμο ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, που θα ελέγχεται μέσα από διάφορες μορφές οργάνωσης «από τα κάτω» ανάλογα με το τι θα έχουν αποφασίσει οι κατά τόπους συνελεύσεις (π.χ. σε κάποιες περιφέρειες πιθανόν να αποφάσιζαν για μορφή οργάνωσης βασισμένη σε θεσμούς Περιεκτικής Δημοκρατίας, κρατικοσοσιαλιστικούς, αναρχοσυνδικαλιστικούς κ.α.), από τον ίδιο τον λαό (βλ. ΘΕΣΗ 7 από την «ΈΚΚΛΗΣΗ»)

ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ

Σε αντίθεση με τις διαστρεβλώσεις που γίνονται από διάφορους…καλοθελητές περί «περιχάραξης» στα σύνορα μας, περί Αυτάρκειας (προσοχή δε μιλάμε για Αυτάρκεια αλλά για Αυτό-δυναμία), το Μέτωπο μας ενέχει θεμελιακά στοιχεία που προσβλέπουν σε έναν νέο διεθνισμό, από τα κάτω, των λαών, και όχι των ελίτ όπως είναι ο διαστρεβλωμένος «διεθνισμός» της ΕΕ και της Παγκοσμιοποίησης. Έτσι πέραν όσων προείπαμε για τη σύναψη νέων διμερών και πολυμερών σχέσεων με δεκάδες λαούς που πολεμούν την ΝΔΤ της παγκοσμιοποίησης, στόχος του Μετώπου είναι ξεκινώντας (με δεδομένες τις συνθήκες) να εφαρμόζεται το πρόγραμμα του την Ελλάδα ή και σε άλλες χώρες, να δώσει το έναυσμα να ξεκινήσουν να γίνονται παρόμοια μέτωπα ειδικά σε χώρες της ημιπεριφέρειας (δηλ. π.χ. του Ευρωπαϊκού Νότου) και βέβαια και της περιφέρειας. Σε όσες δηλαδή χώρες γίνονται ή έχουν γίνει οικονομικά προτεκτοράτα της Υπερεθνικής Ελίτ. Αυτός είναι ένας πραγματικός διεθνισμός «από τα κάτω», όπου τα Μέτωπα ξεκινούν να χτίζονται ξεχωριστά σε κάθε χώρα, και στην πορεία μπορούν να ενώνονται, και όχι «από τα πάνω», με την έννοια δηλαδή ότι θα έπρεπε, όπως υπονοούν διάφορες «επαναστατικές» γκρούπες, να γίνει …κάποιου είδους χιλιαστικής διεθνούς εργατικής επανάστασης ― κι αυτό αφού η καταστροφή θα έχει ολοκληρωθεί, η ΕΕ θα έχει ολοκληρώσει τον δρόμο της και η παγκοσμιοποίηση/ΥΕ θα έχει προχωρήσει, κατά τα φαινόμενα, στην Παγκόσμια Διακυβέρνηση της (βλ. άλλωστε την ταχεία προώθηση του εγχειρήματος για τη Διατλαντική Ένωση Εμπορίου που θα ενώσει ακόμα περισσότερο την Υπερεθνική Ελίτ και τις ελεύθερες αγορές μεταξύ ΕΕ-Αμερικής). Ο Διεθνισμός που προτείνουμε θα γίνει δηλαδή από την ένωση λαών που θα έχουν ξεκινήσει ήδη να χτίζουν Μέτωπα Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης στη χώρα τους, ο καθένας ξεχωριστά, και όχι περιμένοντας την ταυτόχρονη «εργατική επανάσταση»…