ΜΕΚΕΑ: ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 12/06/2016
Ο γαλλικός λαός εδώ και 3 σχεδόν μήνες παλεύει ενάντια στις πιθανότητες, απέναντι στη διαδικασία εφαρμογής ολοένα και σκληρότερων μέτρων από τις ευρω-ελίτ και τους Γάλλους εκπροσώπους της (Ολλάντ κλπ.). Αγώνας που σε χώρες όπως η Ελλάδα θεωρείται προ πολλού «χαμένη υπόθεση» από την υπερ-επαναστατική «αριστερά» των περατζάδων στο Σύνταγμα, της «αντικαπιταλιστικής γυμναστικής» και της αμάσητης αποδοχής όλου του ιδεολογικού οπλοστασίου της παγκοσμιοποίησης περί «ατομικών δικαιωμάτων», «ανοιχτών συνόρων» κλπ., που αποξενώνουν και διαιρούν τον λαό. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, πολίτες, φοιτητές, μαθητές έχουν ουσιαστικά εξεγερθεί με δυναμικές κινητοποιήσεις (από εξαιρετικά οργανωμένες απεργίες που παραλύουν την οικονομική «δραστηριότητα» μέχρι αιματηρές επιθέσεις κατά των οργάνων της «τάξης» των ελίτ, «ολονυχτίες» κλπ.) σε όλη τη Γαλλία, αψηφώντας την τεράστια «σοσιαλιστική» καταστολή. Αφορμή η προσπάθεια εισαγωγής νομοθεσίας για μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και αύξηση των ωρών εργασίας, προκειμένου να γίνει ανταγωνιστικότερη η γαλλική αγορά, δηλαδή να γίνει πιο «ελκυστική» στις Πολυεθνικές. Στόχος της κυβέρνησης των «σοσιαλιστών» του Ολλάντ είναι τόσο η προσέλκυση ξένου πολυεθνικού κεφαλαίου όσο και η διατήρηση του «γαλλικού» πολυεθνικού κεφαλαίου εντός συνόρων και η παράλληλη τεχνητή μείωση της ανεργίας, μέσω της εισαγωγής μορφών ευέλικτης μορφής εργασίας (ημι-απασχόληση, εύκολες απολύσεις κλπ.) που ανθούν σε χώρες όπως η Βρετανία και οι ΗΠΑ. Πρόκειται για μέτρα που παρότι δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε στο ελάχιστο σε σχέση με τα εντελώς σαρωτικά μέτρα που περνούν οι ντόπιοι δωσίλογοι κάτω από τις ευθείες εντολές της ΕΕ και της Τρόικα, –με μεγαλύτερο έγκλημα το απευθείας ξεπούλημα όλου του δημόσιου πλούτου της Ελλάδας–, έχουν κινητοποιήσει τη μεγάλη μάζα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης σε εξέγερση στη Γαλλία, που πλέον καταλαβαίνουν ότι ο βασικός εχθρός τους είναι οι Πολυεθνικές (π.χ. κινητοποιούνται εργάτες ενάντια στην Goodyear, οι οδηγοί ταξί ενάντια στη διαβόητη Uber κλπ.).
Όλα αυτά συμβαίνουν προφανώς σε κάποια «εξωτική χώρα», πολύ μακριά από την Ελλάδα. Εδώ, έχει επικρατήσει ο συνδυασμός, από τη μία, μιας εγκληματικής «αριστερής» ηγεσίας που σέρνει το λαϊκό κίνημα σε ανώδυνα πανηγύρια και απεργίες-πυροτεχνήματα (όταν δεν πρωτοστατεί στο να διαιρεί τον λαό με την υιοθέτηση της ατζέντας της Νέας Τάξης για «δικαιώματα», «ανοιχτά σύνορα» έναντι κάθε εθνικής κυριαρχίας κλπ.) και, από την άλλη, της παντελούς απουσίας έστω ενός σχετικά σοβαρού αντι-ΕΕ εθνικιστικού κινήματος που να έχει αποβάλλει τους Γερμανοτσολιάδες κλπ., ή το στείρο αντι-μεταναστευτικό λόγο από τις τάξεις του. Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει μέχρι τώρα στη μοιρολατρία και την ανάθεση των πάντων στους ξεπουλημένους πολιτικούς διαχειριστές της παγκοσμιοποίησης, είτε αυτοί έχουν «Αριστερό» τουπέ (ΣΥΡΙΖΑ και παραμάγαζα) είτε Δεξιό (Μητσοτάκηδες, Ποτάμια, ΑΝΕΛ κλπ.). Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ των Φλαμπουράρηδων, μαζί με τη ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ κλπ. ετοιμάζει νέο γύρο απόλυτου αποπροσανατολισμού με την «Αναθεώρηση του Συντάγματος», ώστε ο λαός να μην ασχολείται με την κοινωνική του καταδίκη αλλά με πράσινα άλογα που μάλιστα από κάποιους βαφτίζονται και «Αμεσοδημοκρατία»! Όλα αυτά βέβαια μέσα σε ένα καθεστώς απόλυτης οικονομικής κατοχής, όπου «Δημοκρατικά» ελεγχόμαστε απόλυτα από την Υπερεθνική Ελίτ, οι ντόπιοι δωσίλογοι έχουν ξεπουλήσει τα πάντα και έχουν παραχωρήσει πλήρως τον νομισματικό και δημοσιονομικό έλεγχο της οικονομίας μας, οπότε δεν μπορούμε να έχουμε ούτε έναν βαθμό εθνικής κυριαρχίας! Κατά τα άλλα θα έχουμε «Δημοκρατικό» Σύνταγμα! Είναι προφανές ότι μας αντιμετωπίζουν ακριβώς όπως έδιναν τα καθρεφτάκια στους Ιθαγενείς…
Και παρότι πολλοί ήλπιζαν ότι με την έναρξη του “Euro” τα «πνεύματα» στη Γαλλία θα καταλάγιαζαν, δηλαδή ότι ο γαλλικός λαός θα αποδεχόταν τη «μοίρα» που του επιφύλασσαν οι ελίτ, με εκτελεστές τους «Σοσιαλιστές» του Ολλάντ, φαίνεται ότι οι προσπάθειες του τελευταίου να διασύρει τον αντιστεκόμενο λαό ως τους «σαματάδες» που κάνουν κακό στην «ευγενή και προσοδοφόρα εθνική γιορτή» του Ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, λειτούργησε αντίθετα: Χτες μπήκαν στον χορό των απεργιών οι πιλότοι της Air France ενώ έχουν προγραμματιστεί απεργίες για όλο το επόμενο χρονικό διάστημα, όπου το κατεστημένο θα κάνει ό,τι μπορεί για να περισώσει το γόητρο του μέσω μιας ακόμη φιέστας των Πολυεθνικών, που αποτελούν, κατά κύριο λόγο, διοργανώσεις όπως το “Euro”.
Σε ό,τι αφορά τα αιτήματα των Γάλλων, παρότι τους ενώνει η αντίθεση στις «μεταρρυθμίσεις», χαρακτηρίζονται από μια αναμενόμενη πολυσπερμία αόριστων αιτημάτων που κυμαίνονται από την αντίθεση απλά στα «μέτρα λιτότητας», τη συνήθως αφελή αντίθεση στην «Ευρώπη φρούριο», μέχρι πιο ριζοσπαστικά που στόχο έχουν την ένωση των Γάλλων εργατών κατά της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης. Παρότι από τα ΜΜΕ δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στις «Ολονυχτίες» στις μεγάλες και πιο πλούσιες πόλεις όπως στο Παρίσι, αφού εκεί οργανώνονταν συνήθως από τους μισο-βολεμένους της «αριστεράς» (μέχρι και τον «προοδευτικό» υμνητή της ΕΕ και γνωστό για τον συνένοχο ρόλο του στην ελληνική καταστροφή, Γιάνη Βαρουφάκη, κάλεσαν!), στις κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις φτωχότερων πόλεων (Μασσαλία, Νάντη κ.α.) πρωτοστατούν οι εργάτες και οι άνεργοι ενώ ακόμα και η εν πολλοίς εκφυλισμένη συνομοσπονδία των Συνδικαλιστών της CGT ανένηψε και πήρε τα ηνία στις κινητοποιήσεις, κάτω από την πίεση των πιο ριζοσπαστών αγωνιστών.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι συστημικοί τεχνοκράτες διασύρουν ως «αντιδραστικά» τόσο την άνοδο του νέο-εθνικιστικού κινήματος στην οποία πρωτοστατεί το κόμμα της Λεπέν, όσο και τις μαζικές διαμαρτυρίες στις μεταρρυθμίσεις, συνδέοντας άμεσα τα δύο κινήματα και τους συμμετέχοντες σε αυτά. [http://www.ft.com/cms/s/0/3d065e86-06d0-11e6-a70d-4e39ac32c284.html] Γίνεται λοιπόν φανερό ότι, παρά την απόπειρα αποπροσανατολισμού στην οποία πρωτοστατεί η «αριστερά» του για τα αίτια της αυξανόμενης καθυπόταξης του, και τη συνακόλουθη ασάφεια αρκετών αιτημάτων του, ο γαλλικός λαός αντικειμενικά πρωτοστατεί σήμερα (είτε με τη συμμετοχή του στο γαλλικό νέο-εθνικιστικό αντι-ΕΕ κίνημα είτε με τη σημερινή αιματηρή εξέγερση του) στον αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης και της ΕΕ στην Ευρώπη, μαζί με τον Βρετανικό λαό που πολύ πιθανόν θα αποφασίσει υπέρ του Brexit σε λίγες ημέρες. Σε αυτή την περίπτωση είναι σχεδόν βέβαιη μια κοσμοϊστορική διάλυση της ΕΕ, με αλυσιδωτές αντιδράσεις για όλο το εγκληματικό υπερεθνικό σύστημα και τους καλοβολεμένους εθνικούς εκπροσώπους του, σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της Ελλάδας, της οποίας ο λαός έχει την ατυχία να καθοδηγείται από τα πιο αντιδραστικά τμήματα της «αριστεράς» στην Ευρώπη και από την αμετανόητα πρωτόγονη ηγεσία των «εθνικιστών» της, της οποίας κάποιοι ακόμη θαυμάζουν τους Γερμανοτσολιάδες κλπ., αντί να ενωθούν με το πανευρωπαϊκό νεο-εθνικιστικό κίνημα για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας.
Για την έννοια του νεο-εθνικισμού σε σχέση με τον παλιό εθνικισμό βλ.
Η άνοδος του νέο-εθνικισμού και οι κρίσιμες διαφορές του με τον εθνικισμό
