Η πραγματικότητα είναι μία, από όποια πλευρά κι αν τη δει κανείς: Οι λαοί, αν και δεν το περίμεναν οι υπερεθνικές και συνεργαζόμενες ντόπιες ελίτ, παντού στον κόσμο αγωνίζονται κατά της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή κατά του πλέγματος μερικών εκατοντάδων Πολυεθνικών και των διαπλεκόμενων συμφερόντων στον οικονομικό, πολιτικό, πολιτιστικό τομέα κλπ. που θέλουν να επιβάλλουν παντού τις “ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές” και τα αντίστοιχα πολιτισμικά πρότυπα της “ανοιχτής κοινωνίας”, δηλαδή ενός πολτοποιημένου πολιτιστικά πληθυσμού που δεν έχει κοινότητες (εκτός από αθλητικές και παρόμοιες ανώδυνες για το σύστημα «κοινότητες»), δεν έχει έθνος, δεν έχει κουλτούρα και αποτελείται απλά από απάτριδες καταναλωτές…

Έτσι, μετά τον σεισμό του BREΧIT και την άνοδο παντού στον κόσμο κινημάτων για την ανάκτηση της Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας, ενάντια στον ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΤΗΣ Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ), έρχεται η σειρά της Γερμανίας. Μια πολύ σημαντική εξέλιξη-σταθμός, εφόσον η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη μητροπολιτική χωρά της ΕΕ, η οποία είναι η θεσμική έκφραση της Υπερεθνικής Ελίτ στον Ευρωπαϊκό χώρο.

Στις προχτεσινές γερμανικές εκλογές το AfD, το κόμμα «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ», διαψεύδοντας όλες τις προγνώσεις που του έδιναν “οροφή” το 10%, βγήκε τρίτο κόμμα με 12, 5%, αφήνοντας πίσω τα άθλια ψευτο-αριστερά / «προοδευτικά» κόμματα, δηλαδή το DIE LINKE (βλέπε και τα δικά μας συναφή κόμματα της παγκοσμιοποιητικής “Αριστεράς” ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ.) και τους Πράσινους, ενώ το κόμμα της Μέρκελ και το επίσης άθλιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα του Μ. Σουλτς υπέστησαν κυριολεκτικά καθίζηση, όπως συνέβη με τα αντίστοιχα κόμματα μέχρι πρότινος εξουσίας στην Ελλάδα, στη Γαλλία και σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Το AfD, το οποίο φυσικά χαρακτηρίζεται “ακροδεξιό”, αν όχι ρατσιστικό, ακόμη και ναζιστικό, από τους πολιτικούς εκπροσώπους της Υ/Ε και σύσσωμα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, έχει σαν βασικό του πρόγραμμα την ανάκτηση της Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας της χώρας από την άλωση που επιχειρείται από τις Πολυεθνικές μέσω των “ανοιχτών αγορών” και των ανεξέλεγκτων συνόρων που ωφελούν βέβαια τις πολυεθνικές και τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά καταβαραθρώνουν τα εργατικά στρώματα, που τα καταδικάζουν σε «ελαστικές» σχέσεις εργασίας και περιορισμούς των εργατικών κατακτήσεων, καθηλώνοντας έτσι τα εργατικά εισοδήματα, τις συντάξεις κλπ., αλλά και αποδιαρθρώνοντας τα κοινωνικά κράτη που είχαν κτίσει με αγώνες στη μεταπολεμική περίοδο…

Γερμανοί εργάτες διαμαρτύρονται για την αποβιομηχάνιση στη Σαξωνία

Γι’ αυτό και το AfD θέτει θέμα Εθνικής Οικονομίας, έλεγχου των συνόρων, εξόδου από το Ευρω–ακόμα και από την ΕΕ. Επίσης μιλά για τον έλεγχο στη ροή των μεταναστών, τη διάσωση και την ανάπτυξη του Γερμανικού πολιτισμού, δηλαδή τον έλεγχο της ίδιας τους της κουλτούρας κλπ. Δεν είναι περίεργο ότι τόσο στη Γερμανία, όσο και στη Βρετανία, τις ΗΠΑ κλπ. αυτοί που επανδρώνουν τα κόμματα της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς», που στηρίζει απόλυτα την ΝΔΤ, είναι η απολιτική νεολαία που έχει δημιουργήσει η ΝΔΤ, η οποία δεν γνώρισε ποτέ εθνική, οικονομική και πολιτιστική κυριαρχία και τα όνειρα της είναι τα καταναλωτικά πρότυπα που καλλιεργούν οι πολυεθνικές, το Χόλυγουντ και τα ελεγχόμενα από αυτές κοινωνικά μίντια, και η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης: τα ατομικά δικαιώματα, οι «πολιτικές ταυτότητας» κλπ..

Όμως ήταν ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους που έσπευσαν να το ψηφίσουν κυρίως τα λαϊκά στρώματα των Γερμανών, που δε θέλουν να δουν τη χώρα τους έρμαιο των “ανοιχτών αγορών” και δε θέλουν να δουν να χάνουν τις δουλείες τους, κλείνοντας τα εργοστάσια το ένα μετά το άλλο και μετακομίζοντας στα Βαλκάνια, την Ασία και την Αφρική, όπως ήδη συνέβη στη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία… Η στήριξη που πήρε το AfD κυρίως από τα λαϊκά στρωματά των Γερμανών φαίνεται από τα ποσοστά που πήρε το κόμμα στις περιοχές της Ανατολικής Γερμανίας, όπου αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα (στη Σαξωνία μάλιστα πρώτο!), με ποσοστό 26, 5%, ενώ το DIE LΙNKE ήρθε τρίτο με 16, 5%, και οι σοσιαλδημοκράτες μόλις τέταρτοι με 14, 5%. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης της Γερμανίας με τους χαμηλότερους μισθούς και τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, οι οποίοι έχουν πληγεί στο μεγαλύτερο βαθμό από την Παγκοσμιοποίηση και το άνοιγμα των αγορών. Επίσης τα εργατικά λαϊκά στρώματα είναι που καταλαβαίνουν στην πράξη και όχι στα λόγια τι σημαίνει η περαιτέρω υποβάθμιση των περιοχών τους από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, την απώλεια θέσεων εργασίας καθώς και το απελπιστικό ρίξιμο των μεροκάματων που αυτή συνεπάγεται. Την ίδια στιγμή φυσικά τα μεσαία και βολεμένα στρώματα είναι αυτοί που κυρίως στηρίζουν την παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» του DIE LΙNKE και των Πράσινων και υιοθετούν τον ανώδυνο γι’ αυτούς “αντιρατσισμό” και τα “ανοιχτά σύνορα” που προωθεί η Υπερεθνική Ελίτ. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στη Βρετανία του BREΧΙT, στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και άλλου όπου παντού τα πληττόμενα λαϊκά στρωματά ψήφισαν κόμματα που σαν κεντρικό τους στόχο είχαν την ανάκτηση της Εθνικής και Οικονομικής τους αλλά και πολιτιστικής κυριαρχίας.

Αλλά γιατί χαρακτηρίζονται συλλήβδην από τα ελεγχόμενα από τις ελίτ ΜΜΕ όλα τα νέο-εθνικιστικά κινήματα (βλ. συνοπτικά για τη διαφορά νέο-εθνικιστών και παλιών εθνικιστών το άρθρο εδώ) σαν “ρατσιστικά”, “ακροδεξιά” ή “φασιστικά”? Το να θέλει κάποιος εθνική κυριαρχία, έλεγχο των συνόρων και της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης, τον καθιστά “ρατσιστή” και “φασίστα”; Ή είναι η υγιής εναντίωση, αντίσταση απέναντι στην επέλαση της απρόσωπης εξουσίας της Παγκοσμιοποίησης και της καταστροφής της ζωής του καθώς και των νέων γενιών; Οι Γερμανοί δεν έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη φασίστες και ρατσιστές, όταν μέχρι σήμερα τα γερμανικά Νεοναζιστικά κόμματα συγκέντρωναν ασήμαντα εκλογικά ποσοστά, όπως άλλωστε συνέβη και με το ίδιο το AfD, που στις προηγούμενες εκλογές πήρε λιγότερο από 2%, ενώ σήμερα υπερεξαπλασίασε τους ψήφους του. Ούτε φυσικά τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων που στήριξαν και ανέβασαν παρόμοια κινήματα στην Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ κλπ. ήταν ακροδεξιοί και ρατσιστές. Άλλωστε οι επιπλέον ψήφοι που πήρε σήμερα το AfD σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές δεν έπεσαν από τον ναζιστικό ουρανό, αλλά όπως δείχνει η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων, προήλθαν πρώτον από μαζική μετακίνηση ψήφων από τα κυβερνώντα κόμματα των άθλιων οργάνων της ΝΔΤ Μέρκελ και Σουλτς αλλά και από μείωση σημαντική της αποχής, γιατί, όπως και στη Βρετανία, πολλοί προερχόμενοι από τα λαϊκά στρώματα, απογοητευμένοι από την ίδια την πολιτική, μέχρι πρότινος απείχαν.

Φυσικά μέσα σε αυτά τα κόμματα υπάρχουν όντως ακροδεξιές, ρατσιστικές και φασιστικές τάσεις, οι οποίες όμως δεν καθορίζουν και δεν αναιρούν το κεντρικό και κρίσιμο διακύβευμα για το οποίο τα ψήφισαν τα λαϊκά στρώματα: την ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΗΣΗ που είναι το σημερινό ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ ΣΥΣΤΗΜΑ εναντίον του οποίου πρέπει να παλέψουν ενωμένοι οι λαοί, ξεκινώντας ο καθένας από τον τόπο του, όπως παλεύει το ΜΕΚΕΑ στην Ελλάδα με το δικό του πρωτοπόρο πρόγραμμα που χτίζουμε «από τα κάτω».. Γι’ αυτό και το BREΧΙT και η Λεπέν, ακόμα και ο Τραμπ ΔΕΧΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗ ΛΥΣΣΑΛΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ- ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ από την Υπερεθνική Ελίτ και την ΕΕ (βλέπε τα φυντάνια της Παγκοσμιοποίησης. Ομπάμα, Κλίντον, Μέρκελ, Σουλτς, Μακρόν κλπ.). Τι έχει να μας πει γι’ αυτό η κάθε τάσης σημερινή “Αριστερά”; Αλλά ακόμη και αν τα λαϊκά αυτά στρώματα προδοθούν τελικά από τις κομματικές ηγεσίες που εξελέγησαν στη Βρετανία, τις ΗΠΑ κλπ., αυτό δεν σημαίνει ότι θα ευθύνονται γι’ αυτό τα λαϊκά στρωματά που τους ψήφισαν. Δεν θα είναι βέβαια η πρώτη φορά που θα ένιωθαν κάτι τέτοιο!

Ήδη σημαντικό μέρος της Αριστεράς αυτής μιλά για «ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς» μεταξύ τμημάτων του «κεφαλαίου» ή για τη συνωμοτική χρήση των «φασιστών» ως «εφεδρείας» του συστήματος, ακόμα και ως πρακτόρων με στόχο να παρασύρουν τους λαούς! Και αυτό όταν δεν μας έδειξαν οι διάφοροι «Αντι-ιμπεριαλιστές» ινστρούχτορες τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΕ κλπ. ποιο ακριβώς άλλο τμήμα του «μεγάλου κεφαλαίου» εξυπηρετούν οι «ακροδεξιοί» σε αυτές τις χώρες, όπως μάλιστα μας λένε από καθέδρας, στα τηλεοπτικά κανάλια που πρόθυμα τους προβάλλουν. Όταν σήμερα δεν υπάρχει σημαντικό εθνικό κεφάλαιο, που να απευθύνεται μόνο στην εσωτερική αγορά, σε καμία χώρα ενταγμένη στη ΝΔΤ των ανοιχτών και ελεύθερων αγορών. Ή δεν μας λένε οι «αντι-ιμπεριαλιστές» μας αν γνωρίζουν πολλές περιπτώσεις στην ιστορία που το σύστημα να έχει σχεδόν πλήρως απομονώσει και κατασυκοφαντήσει τις «εφεδρείες» του (αν δεν τις φυλακίζει κιόλας, όπως στην Ελλάδα!), όπως ανόητα και απόλυτα βολικά για τις κοινωνικές θέσεις τους, στα πανεπιστήμια κ.α., ισχυρίζονται. Τέλος, είναι τουλάχιστον ανέκδοτο διάφοροι «υπερ-επαναστάτες» και «πατριώτες», λόγω άγνοιας ή μη, να ισχυρίζονται ότι το AfD είναι φιλο-σιωνιστικό, όταν ήδη το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συνέδριο και σύσσωμο το σιωνιστικό κατεστημένο έκανε λυσσώδη επίθεση στο κόμμα αμέσως μετά την εκλογή του, ενώ διάφορα φουλ φιλο-σιωνιστικά, συνήθως χρηματοδοτούμενα από «φιλανθρώπους»-καθάρματα τύπου Σόρος, κινήματα Antifa (που ποτέ δε βλέπουν φυσικά τον ρατσισμό και την εθνοκάθαρση του σιωνιστικού Ισραήλ ή τα μαζικά εγκλήματα επίσης κατά των Αράβων από την «πολιτισμένη» Δύση), κατέβηκαν να διαδηλώσουν εναντίον του!

Η «αριστερά» σήμερα (που σωστότερα θα έπρεπε να την ονομάζουμε παγκοσμιοποιητική «αριστερά», εφόσον έχει προσχωρήσει στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, υιοθετώντας βασικούς θεσμούς της όπως η ΕΕ, ο ΠΟΕ κλπ.) δεν βλέπει το λυσσαλέο πόλεμο που εκτυλίσσεται παγκοσμίως, με όλες τις μορφές, από την Υ/Ε ενάντια σε λαούς και χώρες: οικονομικό, προπαγανδιστικό αλλά κάποτε και στρατιωτικό πόλεμο. Η “αριστερά” αυτή όχι μόνο σιωπά, αφού δεν αναγνωρίζει ή κάνει πως δε βλέπει τη διαδικασία της Παγκοσμιοποίησης, αλλά ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΕΝΕΡΓΆ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ Υ/Ε ενάντια στα αντι-παγκοσμιοποιητικά κινήματα. Έτσι στο BREΧΙT, τμήμα της “αριστεράς” αυτής έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και αναγνώρισε εκ των υστέρων φυσικά κάποια “ταξική διάσταση” σε αυτό. Κάτι που δε συνέβη βέβαια με την εκλογή Τραμπ ή με το κίνημα της Λεπέν. Εκεί η “αριστερά” δούλεψε αμείωτα την προπαγάνδα για τον δήθεν “φασιστικό κίνδυνο” που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τα κινήματα αυτά, την “οπισθοδρόμηση” που υποτίθεται πως θα φέρουν στην “Ευρώπη” και ότι είναι “το τελευταίο χαρτί της αστικής τάξης” που θα έσωζε τον καπιταλισμό!! Και αυτά λέγονται παρόλο τον πόλεμο που δέχονται τα κινήματα αυτά, και ειδικά στην περίπτωση της Λεπέν, που αν έβγαινε πρώτη, πιθανότατα τώρα να είχαμε τη διάλυση της ΕΕ! Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την αριστερά, καλά έκανε ο Μελανσόν και έμμεσα στήριξε τον Μακρόν, για να μη βγει στην εξουσία η Λεπέν και “διαλύσει την ΕΕ από αντιδραστική σκοπιά”(!), αλλά ο Μακρόν: το αδίστακτο εργαλείο της Υπερεθνικής Ελίτ και του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΙ ΚΑΙ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΑ ΠΑΝΤΟΥ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΗΣ (για τους οποίους η παγκοσμιοποιητική αριστερά “δεν έχει δει καθαρά” ακόμα τι έχει συμβεί…)

Μια τέτοια στάση κρατάει κι εδώ η “αντιμνημονιακή” αριστερά σαν τη ΛΑΕ, που αφού στήριξε τον απατεώνα Μελανσόν της Γαλλικής “αριστεράς”, ο όποιος διέσπασε το αντι-ΕΕ μέτωπο με τη Λεπέν, προτιμά να κάνει “αγώνα” γα τη “διάλυση της ΕΕ”, αλλά όντας μέσα στην ΕΕ (!) και διασώζοντας την από τους “κακούς” “ακροδεξιούς”… Γι’ αυτό και σήμερα έσπευσε η ΛΑΕ για άλλη μια φορά να “καταδικάσει” τη νίκη του αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος στη Γερμανία σαν «εξαιρετικά επικίνδυνη ακροδεξιά άνοδο». Φυσικά θα ακολουθήσουν οι «αντικαπιταλιστές» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ..

Για να μην ξεκινήσουν όμως οι διάφοροι καλοθελητές κομματικοί παπαγάλοι των κομμάτων αυτών να λένε ότι υποστηρίζουμε κόμματα και πολιτικούς ηγέτες που ελάχιστη σχέση έχουν με την παραδοσιακή αριστερά, αυτό που επαναλαμβάνουμε πάντα είναι ότι υποστηρίζουμε τη ΒΟΥΛΗΣΗ του λαού, όπως εκφράζεται με την ψήφο του στους ΜΟΝΑΔΙΚΟΥΣ υποψηφίους που θέτουν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ σήμερα ως πρώτο θέμα τους την Παγκοσμιοποίηση και τη ρήξη με αυτή, και αυτό ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το τι θέσεις έχουν σε άλλα θέματα και τι θα κάνουν στην πράξη οι υποψήφιοι αυτοί αν πάρουν την εξουσία—ερώτημα που προκαλεί εύλογο προβληματισμό ύστερα από την αποχώρηση του Φαράζ στη Βρετανία και την προδοσία της ψήφου του Αμερικάνικου λαού από τον Τραμπ. Όμως σήμερα είναι μόνο οι Νέο-εθνικιστές (βλ. διαφορά Νέο-εθνικισμού με τον κλασικό Εθνικισμό στο άρθρο αυτό) που μιλούν και εμπνέουν τους λαούς για την ανάγκη Εθνικής και Οικονομικής Κυριαρχίας και αυστηρού περιορισμού των «4 ελευθεριών» (ιδίως της ελεύθερης αγοράς εργασίας), την ανάγκη πραγματικής Αυτοδυναμίας του κάθε λαού και έθνους ξεχωριστά (και δεν μιλάμε για την «Αυτονομία»-μαϊμού του σχεδιαζόμενου «κράτους» των Κούρδων με την ενεργή στήριξη της Υ/Ε, που θα υφαρπάξει εδάφη από τρία κράτη και θα παίζει τον ρόλο νέου Ισραήλ). Και αυτή είναι η βάση του πραγματικού Διεθνισμού που πρέσβευε κάποτε η Αριστερά, και όχι η «πολυπολιτισμική» σαρδελοποίηση και ισοπέδωση των λαών στα διάφορα γκέτο της Δύσης (που συχνά είναι χειρότερα για τους ντόπιους πλέον!—βλ. λ.χ. την περίπτωση της γαλαντόμας φιλοξενίας πολλών μεταναστών-«προσφύγων» στην Ελλάδα, όταν ο μισός ντόπιος πληθυσμός είναι στα όρια της φτώχειας!), με πρότυπο τις ΗΠΑ!

Στον ανελέητο σημερινό πόλεμο πρέπει κανείς να διαλέγει καθαρά στρατόπεδο… και η “αριστερά” μας, όπως και η αντίστοιχη ευρωπαϊκή έχουν διαλέξει: άμεσα ή έμμεσα, ηθελημένα ή άθελα τη σιωπηλή συμπόρευση με τον εχθρό των λαών: την Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής Παγκοσμιοποίησης….

ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 26/09/2017