Εισαγωγή

Η μεγάλη δασική καταστροφή που συντελέστηκε και φέτος στην Ελλάδα, ίσως η μεγαλύτερη που συνέβη ποτέ, φέρνει τη χώρα μας σε σημείο καμπής, δείχνοντας αντίστοιχα το τεράστιο μέγεθος της πολιτικής και οικονομικής μας υποτέλειας/εξάρτησης από την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε), 10 χρόνια μετά από τη μεγάλη, συνεχιζόμενη και εντεινόμενη οικονομική Ευρωκαταστροφή που υπέστη ο Ελληνικός λαός το 2011. Το παρακάτω εκτενές άρθρο/παρέμβαση του μέλους του ΜΕΚΕΑ αναφέρεται σε όλες τις βασικές πτυχές της φυσικής καταστροφής, της (αμφι)λεγόμενης «κλιματικής αλλαγής» (ενός σεναρίου που προωθεί αναφανδόν η Υπερεθνική Ελίτ), καταδεικνύοντας με σαφήνεια τα συστημικά αίτια και της λεγόμενης «περιβαλλοντικής κρίσης», την ώρα που σύσσωμο το σύστημα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης προσπαθεί να πείσει τους λαούς για τη δήθεν «ενοχή» τους για την (όποια) κλιματική αλλαγή!

Σε κάθε περίπτωση, και ενώ επισημαίνεται ότι τα πραγματικά αίτια της όποιας (και αμφισβητούμενης) κλιματικής κρίσης πρέπει να διερευνηθούν από έντιμους ερευνητές και όχι πληρωμένους κολαούζους των ελίτ, σημειώνουμε ότι το ζήτημα για τους λαούς και τον πλανήτη γενικότερα δεν είναι απλώς να επιλέξει μια «καλή» τεχνολογία μέσα στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, σαν αυτή που του επιβάλλει σήμερα η Υ/Ε για να κάνει πράσινες μπίζνες και να ολοκληρώσει την (ενεργειακή) εξάρτηση των μικρών χωρών, όπως η δική μας. Αντίθετα, το ζήτημα είναι πολύ ευρύτερο: οι λαοί να παλέψουν για την εθνική και την οικονομική κυριαρχία τους, στον δρόμο που άνοιξε το Brexit, με απώτερο στόχο την αποτίναξη του ζυγού της Παγκοσμιοποίησης και των Πολυεθνικών και την καθιέρωση  οικονομικών μοντέλων και αντίστοιχης τεχνολογίας που θα ικανοποιούν πρωτίστως τις λαϊκές ανάγκες, τοπικά, εθνικά αλλά και παγκόσμια.

Οι «Πράσινες» πυρκαγιές

Σάκης Αδάμ, μέλος του Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση – ΜΕΚΕΑ (26.08.2021)

1. Το μέγεθος της καταστροφής

Η μέχρι τώρα αποτίμηση των αποτεφρωμένων εκτάσεων ανέρχεται σε πάνω από 1 εκατ. στρέμματα,  ενώ ακόμα και τώρα οι πυρκαγιές συνεχίζονται και νέες ξεσπούν σε σημεία που «κατά σύμπτωση» έχουν οριοθετηθεί για ανέγερση ανεμογεννητριών και ηλιακών συσσωρευτών. Η Ελλάδα μυρίζει στάχτη απ’ άκρη σ’ άκρη αφού πλέον δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σημείο στη χώρα που να μην το έχουν αγγίξει οι πυρκαγιές της «πράσινης ανάπτυξης». Τα Γεράνεια Όρη κάηκαν συστηματικά, η Αχαΐα, τεράστια τμήματα της Πελοποννήσου, η Εύβοια κατακαίεται εδώ και χρόνια, όπως και η Αττική για αλλαγή χρήσης γης. Το «Τατόι club» ήταν το μόνο σημείο της περιοχής που δεν κάηκε. Μνημεία της φύσης και της ιστορίας έγιναν στάχτη στις Ροβιές όπως η υπεραιωνόβια ελιά «Νύμφη» ηλικίας άνω των 2.500 ετών που περιγράφεται από τον φιλόσοφο Στράβωνα, όπως και ο αρχαίος ελαιώνας των Ροβιών με δέντρα ηλικίας άνω των 2000 χρόνων.

Οι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές θα μείνουν στην ιστορία αυτού του τόπου για 3 βασικούς λόγους:

α) Γιατί αποτελούν την αμείλικτη συνέπεια της μετατροπής της χώρας σε κανονικό προτεκτοράτο της Υ/Ε, όπου όλες οι αποφάσεις που καθορίζουν την οικονομία, την πολιτική, την κοινωνία, παίρνονται από τα στελέχη των πολυεθνικών που αναδεικνύονται από τους «θεσμούς» της ΕΕ στις πολιτικές μαριονέτες της Ελλάδας, με αποστολή να τις κάνουν πράξη με οποιοδήποτε κόστος. Ακόμα και αν αυτό το κόστος σημαίνει να εξαναγκαστεί μια χώρα να ξεπουλήσει όλους τους παραγωγικούς τομείς της ή να καταστρέψει το φυσικό της περιβάλλον με τις «πράσινες» μπίζνες, σφίγγοντας ακόμα περισσότερο τη θηλιά της οικονομικής της εξάρτησης και ολοκληρώνοντάς τη με την ενεργειακή εξάρτηση.

β) Γιατί μας έδωσαν πλέον ξεκάθαρα την εικόνα του είδους του πολιτικού, πολιτειακού και μιντιακού συστήματος που προκύπτει από την πλήρη ενσωμάτωση της χώρας στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (βλ. τα βιβλία του Τάκη Φωτόπουλου Το Χρονικό της Καταστροφής, Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ (Γόρδιος 2015, 2010) και Η Νέα Διεθνής Τάξη εν Δράσει – Η Παγκοσμιοποίηση, η Επανάσταση του Brexit και η “Αριστερά” (υπό έκδοση, Γόρδιος). Ένα «σύστημα» που η μόνη του διαφορά από τις μαφιόζικες οργανώσεις ανά τον κόσμο είναι ότι δεν λειτουργεί στο «σκοτάδι», για να πλουτίσουν κάποιοι στην ιεραρχία της οργάνωσης, αλλά στο «φως της μέρας», για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά τα συμφέροντα ντόπιων κερδοσκόπων απατεώνων και προπάντων τα συμφέροντα των πολυεθνικών που διαφεντεύονται στην ουσία τους από αντίστοιχους μηχανισμούς της ΕΕ.

γ) Γιατί ξεκαθάρισαν με τον πιο τραγικό και αισχρό τρόπο τι σημαίνει ο «περιβαλλοντισμός» των ελίτ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, ενώ συγχρόνως έφεραν στην επιφάνεια την εργαλειοποίηση της «επιστήμης» με τα περιβαλλοντολογικά μυθεύματα της Υ/Ε που προωθούν τους πραγματικούς στόχους της για αποξήλωση της ενεργειακής αυτοδυναμίας ειδικά των χωρών του «Νότου» και της μετατροπής τους σε χρηματοδότες των πολυεθνικών και των πιο ισχυρών κρατών της ΕΕ. Αποκαλύπτεται πλέον όλο το δίκτυο των χρηματοδοτούμενων και βολεμένων, περιβαλλοντικών οργανώσεων και επιστημόνων που πατρονάρουν τα συμφέροντα των «πράσινων» πολυεθνικών και της ΕΕ — έστω και αν αυτό απαιτεί να καταστραφεί όλη η Ελλάδα.

2. Η  «κλιματική κρίση», η σαλαμοποίηση της επιστήμης και η οικολογική τρομοκρατία

Τα τελευταία χρόνια προωθείται συστηματικά από το σύνολο των ΜΜΕ παγκοσμίως, αλλά και από διάφορα ινστιτούτα, ΜΚΟ και «social media» ότι η άνοδος της θερμοκρασίας της γης οφείλεται στην «ανθρώπινη δραστηριότητα». Ειδικότερα δε στην αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα, η οποία ταυτίζεται με την άνοδο της θερμοκρασίας. Σύμφωνα με τους απολογητές της «πράσινης» μπίζνας, η αιτία όλων αυτών είναι η καύση ορυκτών καυσίμων. Σύμφωνα, δηλαδή, με όλο αυτό τον συστημικό συρφετό που δεν αποτελεί παρά την άλλη όψη των συμφερόντων των πολυεθνικών, θα πρέπει, όπως λένε,  να παρθούν μέτρα για την «σταθεροποίηση της θερμοκρασίας του πλανήτη» … Είναι δε τόσο επιτακτική η ανάγκη γι’ αυτό, που η ΕΕ ήδη επιβάλει στα κράτη-μέλη της σχετική νομοθεσία για αλλαγή του ενεργειακού προτύπου με βάση το περίφημο «ουδέτερο ενεργειακό αποτύπωμα» το οποίο σημαίνει ότι μέχρι το 2050 οι χώρες της ΕΕ δεν θα πρέπει να εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα αέρια που ενοχοποιούνται για την «υπερθέρμανση» του πλανήτη.

Δεν θα αναφερθούμε εδώ διεξοδικά στις επιμέρους διαφωνίες επιστημόνων που αμφισβητούν καίρια σημεία της αφήγησης περί «κλιματικής αλλαγής». Αυτό είναι αντικείμενο περισσότερο μιας έντιμης δημοσιογραφικής έρευνας βασιζόμενης σε πραγματικά επιστημονικά συμπεράσματα. Άλλωστε, ακόμα δεν έχει αποδειχθεί τίποτα τεκμηριωμένα για τη φύση της όποιας κλιματικής αλλαγής και για το το εάν τα αίτιά της έχουν πράγματι σχέση με τη βιομηχανική ανάπτυξη. Και αυτό το σενάριο βέβαια, ακόμη κι αν είναι αληθινό, δεν σημαίνει ευθύνη γενικά των ανθρώπων, δηλαδή των λαών, όπως προσπαθεί σύσσωμο το σύστημα να κάνει, αλλά θα οφείλεται στο ίδιο το σύστημα της άναρχης καπιταλιστικής ανάπτυξης και της συναφούς νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, μιας πρωτόγνωρης μορφής του καπιταλιστικού συστήματος που ξεπερνά κατά πολύ τον προπολεμικό καπιταλισμό με την αντίστοιχη παραγωγική διαδικασία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι τόσο μεγάλη η χειραγώγηση μεγάλου μέρους της επιστημονικής κοινότητας, ενώ ταυτόχρονα η παραπληροφόρηση για τις αιτίες της ανόδου της θερμοκρασίας είναι πια σε τέτοιο βαθμό εκτεταμένη,  ώστε οι λαοί σέρνονται στη κυριολεξία πίσω από την καλλιεργούμενη υστερία περί «κλιματικής καταστροφής». Δεν είναι καθόλου υπερβολή ο χαρακτηρισμός της επιχείρησης αυτής ως «τρομο-περιβαλλοντολογικό πορνό» από κάποιους. Χαρακτηριστικό αυτού η πρόσφατη έκθεση του IPCC (διακυβερνητικό συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή) όπου σκιαγραφείται μια εικόνα «αποκάλυψης» και καταστροφής, καταλήγοντας να ενοχοποιεί την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Το συμπέρασμά της είναι, φυσικά, η μη ενοχοποίηση της ίδιας της  «ανάπτυξης», την οποία προϋποθέτει το σύστημα της  διεθνοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά ο «άνθρωπος» ως οντότητα, ενώ η «πράσινη τεχνολογία» προωθείται ως η «καλή τεχνολογία» για την ανθρωπότητα, ανεξάρτητα φυσικά από κοινωνικές τάξεις και ιεραρχίες. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τον σχετικό ρόλο της επιστήμης, του οικολογικού «λόμπι», της τεχνολογίας, των επαγγελματιών πολιτικών και των ΜΜΕ

Α. Ο ρόλος της «επιστήμης» και των «οικολόγων»

Πρόσφατη έρευνα ανεξάρτητων επιστημόνων από 14 χώρες δείχνει ότι τα συμπεράσματα του συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνών, δηλαδή του IPCC, όσον αφορά το αφήγημα περί κλιματικής κρίσης και καταστροφής αλλά και των αιτιών που προκαλούν την άνοδο της θερμοκρασίας της γης βασίζονται σε μια μονόπλευρη και ελλιπή διαχείριση επιστημονικών δεδομένων. Αυτή η αντιεπιστημονική πρακτική επιβλήθηκε σε βάθος χρόνου ως «δόγμα συναίνεσης» , περιθωριοποιώντας όσους επιστήμονες δεν ευθυγραμμίστηκαν με το υστερικό αφήγημα του IPCC, το οποίο δεν είναι βέβαια πρόσφατο. Παράλληλα με τη χειραγώγηση μέρους της επιστημονικής κοινότητας, καλλιεργείται από υποτιθέμενες περιβαλλοντολογικές ΜΚΟ και «οικολόγους ακτιβιστές» (που χρηματοδοτούνται από το ίδιο το οικονομικο-πολιτικό σύστημα) ο «μπαμπούλας» για το επερχόμενο μέγεθος της οικολογικής «καταστροφής» από την «υπερθέρμανση».

Έτσι, πρώτη έσπευσε να βάλει πλάτη η ελληνική WWF, για να προστατεύσει τις επιλογές της κυβέρνησης για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών. Ο ρόλος της WWF είναι πασίγνωστος ως η «οικολογική κολυμβήθρα» πολυεθνικών εταιρειών, κυβερνήσεων και πολιτικών, λαμβάνοντας χρηματοδοτήσεις τεραστίων ποσών. Η ύπαρξη περιβαλλοντικών ΜΚΟ, όμως, δεν φτάνει για να δικαιολογηθεί και «από τα κάτω» το αίτημα για την «κλιματική κρίση». Έτσι, την ώρα που καιγόταν η Ελλάδα, αντίστοιχες χρηματοδοτούμενες ομάδες που παίζουν το ρόλο «ακτιβιστών» πραγματοποιούσαν τις δράσεις τους (π.χ. βλέπε την οργάνωση Extinction Rebellion και τους χρηματοδότες της).

Β. Ο ρόλος της «πράσινης» τεχνολογίας και ανάπτυξης

Το να μιλάς όμως για «πράσινη  καλή τεχνολογία» και αντίστοιχη ανάπτυξη είναι τουλάχιστον τραγελαφικό αφού ούτε «καλή»  ούτε και «πράσινη» μπορεί να είναι μια  τεχνολογία προσαρμοσμένη στα συμφέροντα  μιας χούφτας πολυεθνικών.

Η «καλή» τεχνολογία και οι πολυεθνικές…

Ειδικά σήμερα στα πλαίσια της οικονομικής παγκοσμιοποίησης οι πολυεθνικές είναι αυτές που ορίζουν την οικονομία άρα και την αντίστοιχη τεχνολογία που είναι συμβατή με αυτήν αλλά και το είδος ανάπτυξης που συνεπάγεται. Αυτό  σημαίνει  οικονομικά οφέλη για τα κράτη που εδράζονται οι πολυεθνικές εταιρείες και εξάρτηση για τις ασθενέστερες οικονομικά χώρες που είναι αναγκασμένες να αγοράζουν την «πράσινη τεχνολογία», δηλαδή να χρηματοδοτούν τις πολυεθνικές μέσω π.χ. των μηχανισμών της ΕΕ.

…η «πράσινη» τεχνολογία και οι ανεμογεννήτριες…

Πόσο «πράσινη» μπορεί να είναι μια τεχνολογία συνυφασμένη με την οικονομική παγκοσμιοποίηση είναι πραγματικά ένα γελοίο αφήγημα για  διανοητικά ανάπηρους.

Συγκεκριμένα, αναφορικά με τις ανεμογεννήτριες, τα υλικά κατασκευής τους είναι άκρως τοξικά και μη ανακυκλώσιμα ενώ η εξόρυξή τους συνεπάγεται ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή για τις χώρες που προέρχονται και αντίστοιχη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα στις χώρες που τοποθετούνται. Βαρέα μέταλλα, τοξικά μέταλλα, που η εξόρυξή τους απελευθερώνει τεράστια ποσά τοξικών αερίων, όξινων λυμάτων και ραδιενεργών αποβλήτων. Κάποιοι ήδη μιλάνε για αύξηση των καρκίνων από μόλυνση του πόσιμου νερού λόγω της ύπαρξης ανεμογεννητριών και στην Ελλάδα. Και όλα αυτά χωρίς να αναφερθούμε στην τεράστια καταστροφή που προκαλούν οι ανεμογεννήτριες σύμφωνα με σχετικές μελέτες στον ορεινό ορίζοντα, στο οικοσύστημα  και στο κλίμα (πρόκληση ανυδρίας) της περιοχής που προορίζονται για εγκατάσταση (βλέπε για παράδειγμα, “Τι υπάρχει πίσω από τις ανεμογεννήτριες;”).

Αντίστοιχα οι ηλιακοί συσσωρευτές (πάνελς) αφήνουν έντονα το τοξικό τους αποτύπωμα αφού, όπως υποστηρίζεται, δημιουργούν πεντηκονταπλάσια απόβλητα από τα προβλεπόμενα, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι τοξικό. Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που η τοποθέτηση των «ΑΠΕ» δεν συνοδεύεται συνήθως από  περιβαλλοντολογικές μελέτες.

…και η «χρήσιμη» …

Οι ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες και ηλιακοί συσσωρευτές) σωστά έχουν χαρακτηριστεί «άχρηστες» για την προσφορά τους στην παραγωγή ενέργειας. Με τοποθετημένες περίπου 3.000 ανεμογεννήτριες που παράγουν 3.000 MW και 2.400 ΜW από ηλιακά, το ποσοστό τους στην παραγωγή ενέργειας είναι ένα 5%. Για τα 5,5 MW συνολικά από ΑΠΕ  εκταμιεύτηκαν 13,5 δις ευρώ. Ενδεικτικά ένα ποσοστό 5,5 MW είχαν οι λιγνιτικές μονάδες της Πτολεμαΐδας που κάλυπταν το 75% των ενεργειακών μας αναγκών. Κατά συνέπεια η ενεργειακή δυνατότητα της χώρας σήμερα, με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων, εξαρτάται αποκλειστικά σχεδόν από το εισαγόμενο αέριο.

Σίγουρα, βέβαια, αυτός που δεν ωφελείται σε οποιοδήποτε επίπεδο  –οικονομικό, περιβαλλοντικό, υγείας– από τις πράσινες μπίζνες είναι ο ελληνικός λαός.

Γ. Οι πολυεθνικές επιβάλλουν το νομοθετικό πλαίσιο «προστασίας» μας

Το τρομολαγνικό αντιεπιστημονικό αφήγημα περί επερχόμενης οικολογικής καταστροφής χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει όλο το «πράσινο» νομοθετικό πλαίσιο που μας επιβάλλεται από τις πολυεθνικές μέσω της ΕΕ, το οποίο με τη σειρά του παίρνει τη μορφή νόμου του κράτους από τις εκάστοτε πολιτικές μαριονέτες στην Ελλάδα. Έτσι, όπως κυνικά ομολόγησε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιαν:

«44 από τα μεγαλύτερα επενδυτικά σχήματα στην Ευρώπη, που τα περιουσιακά τους στοιχεία αποτιμώνται συνολικά σε 6 τρισ. ευρώ, ζητούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υιοθετήσει όσο γίνεται πιο γρήγορα ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο για την “κλιματική ουδετερότητα»”, για να μπορέσουν να προχωρήσουν σε επενδυτικές αποφάσεις «μακράς πνοής».

Η ΕΕ δίνει το «πράσινο φώς» για να μεταμορφωθεί η Ελλάδα σε τεράστιο σκουπιδότοπο άχρηστων ανεμογεννητριών και ηλιακών πάνελ με κατεστραμμένα βουνά , νησιά και ανυπολόγιστες επιπτώσεις στο ίδιο το κλίμα της χώρας. Παράλληλα –όπως έσπευσε ο πρωθυπουργός εν μέσω πυρκαγιών να αναγγείλει – προωθείται ως νόμος του κράτους ο «κλιματικός νόμος» που θα κατοχυρώνει θεσμικά την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας.

Τη σκυτάλη παίρνουν οι εκάστοτε πολιτικοί εγκληματίες στους κυβερνητικούς θώκους στο ελληνικό πολιτικό προτεκτοράτο που αλλάζουν τους νόμους καταντώντας το Σύνταγμα, που προστάτευε τα δάση, κυριολεκτικά άχρηστο.

…και τα εγχώρια πολιτικά πιόνια εκτελούν

Την κερκόπορτα των ορέξεων κάθε είδους πλιατσικολόγων στην δημόσια γη ανοίγει η σημερινή «Πρόεδρος της Δημοκρατίας» Σακελλαροπούλου, που ως εισηγήτρια τότε του νομοθετικού εκτρώματος το 2012 στο ΣτΕ, επιτρέπει την ανέγερση αιολικών πάρκων σε αναδασωτέες εκτάσεις «κατ’ εξαίρεση». Η εν λόγω ‘φυτευτή’ «Πρόεδρος της Δημοκρατίας» φαίνεται τελικά ότι είχε αναλάβει πολλές δεσμεύσεις…

Η εισήγηση της Σακελλαροπούλου το 2012 όμως δεν αρκεί ώστε να αποχαρακτηριστούν εντελώς οι δασικές εκτάσεις. Η ουσιαστική αποχαρακτήριση των αναδασωτέων δασικών εκτάσεων που επιχείρησε η εισήγηση Σακελλαροπούλου γίνεται νόμος του κράτους το 2014 με κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Πρόκειται για τον νόμο με ΦΕΚ 4280/2014 υπό τον τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών – ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας…».

Με το νόμο αυτό τα αιολικά πάρκα δεν χρειάζεται να στηθούν ΠΡΙΝ την ανάκτηση της δασικής έκτασης των καμένων. Τώρα οι «επιτρεπτές επεμβάσεις» επεκτείνονται απεριόριστα και χωρίς ουσιαστικό περιορισμό, μάλιστα χαρακτηρίζονται και ως αναγκαιότητα… Η άρση  των νομικών εμποδίων για τον αποχαρακτηρισμό των δασών είναι πλέον γεγονός. Μεταξύ αυτών που υπογράφουν το νόμο-έκτρωμα είναι και ο σημερινός πρωθυπουργός ως υπουργός τότε «διοικητικής μεταρρύθμισης».

Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να αρχίσει να καίγεται απ’ άκρη σ΄ άκρη και τα αρπακτικά να τρέχουν να κατοχυρώσουν κομμάτια γης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η φυσικός Στατηρά Αικατερίνη:

«Μόνον τον Δεκέμβριο 2020 υπήρξαν 1544 εγκεκριμένες αιτήσεις για αιολικά συνολικής ισχύος 34.48 GW, πέντε φορές πάνω από τον εθνικό μας στόχο 2030 σύμφωνα με την ΡΑΕ. […] Η έρευνα του Μαρτίου 2020 συνεχίζει ότι αν εγκριθούν όλες οι ΑΣΠΗΕ θα υπάρχουν περίπου 5.515 MW ανεμογεννήτριες σε περιοχές Natura 2000 με περίπου το 80% των βουνών παραχωρημένα στις εταιρείες (Γαιοπληροφοριακός χάρτης της ΡΑΕ).  Από τον Δεκέμβριο 2021 γίνεται μάχη μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων ποιος θα πάρει ποιο βουνό για ανεμογεννήτριες, για κάποια υπάρχουν διπλές αιτήσεις, τα βουνά μας και τα νησιά μας δεν φτάνουν (energypress 3/6/21)»

Παράλληλα τα πολιτικά υποκείμενα αυτά που δεν είναι τίποτε άλλο από σφουγγοκωλάριοι των αφεντικών τους στην ΕΕ και ντόπιων επιχειρηματιών «αλά ελληνικά», έχουν φροντίσει να υπονομεύσουν το ρόλο των δασαρχείων υποχρηματοδοτώντας τα, ενώ συντηρούν το καθεστώς ανεπάρκειας  για την πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών στην Ελλάδα. Η πυροσβεστική υπηρεσία – σύμφωνα και με στοιχεία που είχαν βγει στη δημοσιότητα με αφορμή το έγκλημα στο Μάτι (βλέπε σχετικά Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: Οι επαναλαμβανόμενοι εμπρησμοί που μετατρέπονται σε εθνική καταστροφή είναι η τραγική συνέπεια μιας χώρας που κατάντησε προτεκτοράτο )– έχει καταντήσει έρμαιο για δολοφονικά κομματικά παιχνίδια εξουσίας πάνω σε καμένες εκτάσεις, ζωές και την οικονομία της χώρας και η «αποτελεσματικότατά» της εξαρτάται από πόσα μποφόρ θα πνέουν, την ώρα που δημιουργούνται οι πυρκαγιές…

Γιατί να μας κάνει εντύπωση, λοιπόν, ότι ο σημερινός αρχηγός του πυροσβεστικού σώματος Κολοκούρης ήταν από τους βασικούς υπεύθυνους της τραγωδίας στο Μάτι και εκδιώχθηκε απ’ την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως «αποδιοπομπαίος τράγος»; Γιατί να μας κάνει εντύπωση η αθλιότητα που τόλμησε να ξεστομίσει ο Άρης Παπαδόπουλος, ανώτερος αξιωματικός της πυροσβεστικής υπηρεσίας, ότι οι σημερινές συνθήκες των πυρκαγιών προσομοιάζουν με αυτές στο Μάτι; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Ο κρετινισμός που επικρατεί στα υψηλά κλιμάκια – και όχι μόνο – των δημόσιων υπηρεσιών που έχουν αναλάβει την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος, είναι αντιστρόφως ανάλογος με το είδος των πελατειακών σχέσεων που απαιτούνται από τις πολιτικές ηγεσίες του κάθε «Κολοκούρη». Αυτές απαιτούν σήμερα το κάψιμο όσο περισσότερων δασικών εκτάσεων είναι δυνατόν για το χαρακτηρισμό της χώρας ως «ενεργειακά ουδέτερης» και «οικολογικής». Η προστασία δε που παρέχει η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» σε πολιτικούς εγκληματίες είναι τόσο δεδομένη που έχει συμπεριλάβει κάτω από τις «φτερούγες» της και τους χρήσιμους διοικητικούς της υπαλλήλους. Ο θάνατος 102 ανθρώπων στο Μάτι δεν έφτασε όχι μόνο για να αποδοθούν  οι  ευθύνες σε πολιτικό επίπεδο αλλά ούτε και σε κατώτερο διοικητικό και όταν αυτό επιχειρήθηκε εξαιτίας της λαϊκής κατακραυγής επιστρατεύθηκαν και κοινοί εγκληματίες του υποκόσμου για να εκφοβίσουν τον υπεύθυνο σύνταξης του πορίσματος για τις ευθύνες στο Μάτι.

Μπορεί για την χρηματοδότηση των παραπάνω υπηρεσιών λεφτά να μην υπάρχουν, υπάρχουν όμως για τα κανάλια των μεγαλοεργολάβων. Αυτοί που έβαλαν την υπογραφή τους να καεί η χώρα, έκαναν δώρο την καταβολή για τις άδειες εμβέλειας στερώντας  20 εκατ. Ευρώ από τα ταμεία του κράτους για αρχή. Άλλα 31 εκατ. ευρώ αποσπάστηκαν από την διαφημιστική καμπάνια για τον κορωνοϊό, όπου αντί τα ποσά να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες του ΕΣΥ κατέληξαν στα στόματα των καναλαρχών (η λίστα Πέτσα). Τα εκατομμύρια όμως πέφτουν βροχή…, πρόσφατα με εντολή της κομισιόν εγκρίνεται νέο ποσό 20 εκατ. σε κανάλια, εφημερίδες κ.λπ.

Ποιος άλλωστε θα τους «ξεπλύνει» από τις ποινικές ευθύνες που τους βαραίνουν ήδη με την δική τους υπογραφή και αυτές που προστίθενται…; Ποιος θα καλύψει το γεγονός ότι όσοι δήμοι αντιτίθενται στα σχέδια εγκατάστασης ΑΠΕ με τις πλάτες της κυβέρνησης και αντιπολίτευσης καίγονται; Ήδη κομματικά στελέχη απ’ τα δυο κόμματα που βαρύνονται άμεσα με ποινικές ευθύνες και ενώ οι πυρκαγιές μαίνονται, περιδιαβαίνοντας στα κανάλια παπαγαλίζουν το «ποίημα» περί «κλιματικής κρίσης», φτάνοντας μέχρι το σημείο να επικαλεστούν αίσθημα «συλλογικής ευθύνης» ουσιαστικά ρίχνοντας τις ευθύνες στα θύματα των πυρκαγιών. Το «μαζί τα φάγαμε» μετατρέπεται σε αυτή τη περίπτωση στο «μαζί τα κάψαμε» ενώ το πολιτικό ανδρείκελο σε ρόλο πρωθυπουργού προεξοφλεί πριν ακόμα σβήσουν οι φλόγες ότι θα εγκατασταθούν ακόμα περισσότερες ΑΠΕ.

Δ. Ο ρόλος των ΜΜΕ στην παραπληροφόρηση και κάλυψη πολιτικών και ποινικών ευθυνών

Τα ΜΜΕ όπως και όλοι οι θιασώτες της ΕΕ στο πολιτικό προσκήνιο, δεν θα ανακαλύψουν ποτέ ότι όλη σχεδόν η βόρεια Εύβοια κάηκε λίγο μετά την απόφαση των Δήμων να αρνηθούν την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα βουνά τους, όπως επίσης κάηκε και το νότιο κομμάτι για να γεμίσει ανεμογεννήτριες. Δεν θα ανακαλύψουν ποτέ τις σχέσεις διαπλοκής μεταξύ της ΡΑΕ (ρυθμιστικής αρχής ενέργειας), εταιρειών που στήνουν ανεμογεννήτριες και πολιτικών.

Τα ΜΜΕ και αντίστοιχα «social media», ΜΚΟ κ.λπ. έχουν αναλάβει ένα πολύ σημαντικό ρόλο, όχι μόνο κάλυψης ποινικών και πολιτικών ευθυνών, αλλά ακόμα σημαντικότερα να δικαιολογήσουν «οικολογικά» την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας. Όλο αυτό το διάστημα που θα ακολουθήσει, οι προσεκτικά επιλεγμένοι «ειδήμονες» θα μας απαγγέλουν το γνωστό ποίημα περί επερχόμενης «οικολογικής καταστροφής» αν η Ελλάδα δεν ευθυγραμμιστεί με την νομοθεσία της ΕΕ για το κλίμα. Διαστρέφοντας πλήρως τις ευθύνες των πυρκαγιών που προέρχονται από τις εγκαταστάσεις αιολικών πάρκων και ηλιακών πάνελς, οι ευθύνες μετατοπίζονται στην «υπερθέρμανση» από την καύση CO2 για να δικαιολογηθεί το συνεχιζόμενο έγκλημα της εγκατάστασης «ΑΠΕ». Επιτακτικά λοιπόν τα «δώρα» στους καναλάρχες.

Συμπέρασμα

Όλα τα παραπάνω δεν είναι απλά συνέπειες της πλήρους εξάρτησης από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και το πολιτικό της συμπλήρωμα την Υ/Ε. Οι φετινές καταστροφές δείχνουν με χαρακτηριστικό τρόπο το εύρος της πολιτικής και οικονομικής υποτέλειας και τις αντίστοιχες συνέπειές της στα λαϊκά στρώματα. Γι’ αυτό είναι πλέον θέμα επιβίωσης αυτού του λαού – οικονομικής/πολιτιστικής – η απεξάρτηση από τους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης για το χτίσιμο της οικονομικής αυτοδυναμίας. Οι ευθύνες αυτής της κατάντιας δεν βαραίνουν μόνο τα πολιτικά ανδρείκελα της Υ/Ε. Αυτή άλλωστε είναι η δουλειά τους. Τα συμφέροντα της αστικής/παρασιτικής τάξης στην Ελλάδα είναι οργανικά συνδεδεμένα με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Οι ευθύνες βαραίνουν εξίσου κόμματα και κομματίδια που υπονομεύουν όλα αυτά τα χρόνια από «αριστερή» ή «πατριωτική» σκοπιά την μόνη πολιτική επιλογή που είναι εφικτή για την απεξάρτηση από την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, που δεν είναι άλλη από αυτή του σχηματισμού Μετώπου. Πραγματικά η εθνική κυριαρχία των λαϊκών στρωμάτων αφορά αποκλειστικά τον ίδιο το λαό και κατά πόσο θα δείξει την αποφασιστικότητα να αγωνιστεί για κάτι τέτοιο και αν θα γίνει η καταστροφή αυτή αφορμή για να ξεπηδήσει ένα νέο κίνημα αμφισβήτησης και απεξάρτησης των σχέσεων εξάρτησης της χώρας ή η χώρα θα συνεχίσει να είναι το παράδειγμα προς αποφυγή για λαούς που αντιστέκονται στις σχέσεις εξάρτησης της παγκοσμιοποίησης.