ΣΧΟΛΙΟ: O αναλυτής είναι αμερικανός και σύμφωνα με την «παράδοση» των αντίστοιχων αμερικάνων λιμπεραλ αναλυτών επικεντρώνει στο γεωπολιτικό τμήμα και στην Αμερικάνική αυτοκρατορία χωρίς αναφορές στην παγκοσμιοποίηση και στις σχετικές διαδικασίες. Ο συγκεκριμένος ειδικά φαίνεται ότι τρέφει και φρούδες ελπίδες/αυταπάτες για κάποια καλή ΕΕ που θα μπορούσε να παίξει κάποιον ανεξάρτητο ρόλο γενικά και στην κρίση στην Ουκρανία ειδικότερα. Όλα αυτά την στιγμή που η ΕΕ είναι αναπόσπαστο τμήμα της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης και έχει συμφωνήσει σε όλα με τις ΗΠΑ παρά κάποιες μικροδιαφορές σε κάποια θέματα κυρίως τακτικής. Για να το πούμε με απλά «αμερικανικά». Οι ΗΠΑ και ΕΕ είναι ισότιμα τμήματα της Υπερεθνικής Ελίτ έστω και αν οι ΗΠΑ έχουν τη μεγαλύτερη στρατιωτική (όχι όμως και οικονομική) δύναμη, και πρέπει να τις βλέπουμε σαν τον κακό και καλό μπάτσο των αμερικάνικών ταινιών.

____________________________________________________________

Πηγή: “Saker rant: Please tell me my worst fears will not come true!,” (08.June.2014) <  >

Αρκετοί Σέρβοι σχολιαστές έχουν εκφράσει την ανησυχία τους, αν όχι ξεκάθαρο άγχος, για το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Νοβορόσια. Οφείλω να ομολογήσω ότι τώρα συμμερίζομαι αυτή την ανησυχία. Αν και δεν είμαι Σέρβος, μερικούς από τους παληούς αναγνώστες αυτού του blog γνωρίζουν ότι είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω όλο το πόλεμο στη Βοσνία και την Κροατία κυριολεκτικά λεπτό προς λεπτό, ενώ εργαζόμουν για τα Ηνωμένα Έθνη μακριά από τη Γιουγκοσλαβία, αλλά με καθημερινή πρόσβαση στις εκθέσεις της UNPROFOR και με την δυνατότητα να ενημερώνομαι απο οποιαδήποτε αξιωματικό της UNPROFOR μεταξύ των οποίων δύο Διοικητές Δύναμης. Αυτό το πόλεμο πάντα θα τον αισθάνομαι «ωμό», διότι αυτό ήταν το γεγονός που πραγματικά μου άνοιξε τα μάτια για τη φύση της λεγόμενης «ελεύθερης και δημοκρατικής Δύσης» και ο οποίος, σε συνδυασμό με τον πόλεμο στην Τσετσενία, τελικά μου κοστίσε την καριέρα μου. Έτσι εύκολα θα μπορούσα να ομολογήσω ότι μπορεί να υπερ-αντιδρώ. Στην πραγματικότητα, το μυαλό μου μού λέει ένα πράγμα, αλλά το ένστικτό μου μού λέει κάτι άλλο και ως εκ τούτου αισθάνομαι ένα πολύ δυσάρεστο, αλλά επίμονο αίσθημα συναγερμού.

Όλα ξεκίνησαν όταν τελικά άκουσα την πλήρη ομιλία ορκωμοσίας του Poroshenko. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχα κάποιες ελπίδες ότι, ακόμα και αν αυτό θα ήταν δύσκολο, κάποιου είδους λογική αρχή κάποιου είδους ειρηνευτικής διαδικασίας θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τον άνθρωπο. Ήξερα ότι ο τύπος ήταν μια ξεδιάντροπη πόρνη, αλλά αυτή ακριβώς η «ποιότητα» ήταν που με έκανε συγκρατημένα αισιόδοξο: καλύτερα μια ορθολογική πόρνη παρά ένας τρελλός φρενοβλαβής, έτσι δεν είναι;

Ακούγοντας τον κατάλαβα ότι σε αυτή την περίπτωση ο Poroshenko εξαγοράστηκε πλήρως από τις ΗΠΑ και ότι η αόριστη ευρωπαϊκή προσπάθεια να διαπραγματευτεί κάτι είχε πεταχτεί με συνοπτικές διαδικασίες στο δοχείο απορριμμάτων. Όπως έγραψα σε προηγούμενο άρθρο, το μήνυμα του προς τη Νοβορόσια και τη Ρωσία ήταν τόσο απλό όσο και αμβλύ:

• Όχι ομοσπονδιοποίηση
• Όχι κρατική υπόσταση για τη ρωσική γλώσσα
• Όχι στην αναγνώριση της πολιτικής ηγεσίας της Νοβορόσια
• Πλήρης και άνευ όρων παράδοση των Δυνάμεων Άμυνας της Νοβορόσια
• Η Κριμαία, θα ανήκει πάντα στην Ουκρανία

Αυτό ήταν το «ειρηνευτικό σχέδιο» του Poroshenko. Στην πραγματικότητα, ο Juan είχε απόλυτο δίκιο: ήταν μια διακήρυξη πολέμου σε συνδυασμό με ένα τελεσίγραφο που απαιτεί πλήρη και άνευ όρων παράδοση. Τα δακτυλικά αποτυπώματα του Θείου Σαμ ήταν παντού. Σοκαρίστηκα από την τρέλα αυτού του «σχεδίου ειρήνης», αλλά σύντομα η αηδία μου μετατράπηκε σε τρόμο όταν είδα την αντίδραση της Ρωσίας.

Αντί να φύγει από αυτό το ζωολογικό κήπο (ο Poroshenko εισέπραξε αμερικανικού τύπου επευφημίες σε κάθε μια από τις χειρότερες στιγμές της δήλωσής του), ο Ρώσος πρεσβευτής κάθισε απλά εκεί. Ούτε το Υπουργείο Εξωτερικών έκανε κανένα σχόλιο. Όσο για τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, έκαναν σύνοψη του γεγονότος, αλλά μεγαλύτερη προσοχή έδωσαν στην τελευταία απαγωγή ακόμη δύο ρώσων δημοσιογράφων και στις πλημμύρες γύρω από το Barnaul στη Ρωσία. Όσο για τον Πούτιν, ανακοίνωσε ότι έδωσε εντολή στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB) να κλείσει το τμήμα των συνόρων που είχαν απελευθερωθεί από το NDF για να αποτρέψει την «διέλευση παράνομων ομάδων».

Δεν είναι καλό. Δεν είναι καθόλου καλό. Και μου θυμίσε τη Βοσνία.

Γρήγορη αναδρομή: οι Σέρβοι της Βοσνίας είχαν ουσιαστικά κερδίσει τον πόλεμο και νίκησαν τόσο τους Βοσνίους-Κροάτες και τους υποστηρικτές τους στην Κροατία όσο και τους Βοσνίους-μουσουλμάνους και τους υποστηρικτές τους από τον μουσουλμανικό κόσμο. Και όμως έπρεπε να το κάνουν αυτό, παρά το Μιλόσεβιτς που είχε συμφωνήσει να συνεργαστεί με τους Αγγλο-Σιωνιστές συμμετέχοντας στον αποκλεισμό από την Αυτοκρατορία των Σερβο-Βόσνιων, αν και γνώριζε πολύ καλά ότι οι Κροάτες είχαν παραλάβει νηοπομπές γεμάτες όπλα, πυρομαχικά και προμήθειες από τη Κροατία και ότι οι μουσουλμάνοι είχαν πάρει τα ίδια με την ευγενική χορηγία των ΗΠΑ και των Τουρκικών Αεροπορικών Δυνάμεων. Ο Μιλόσεβιτς ξεπούλησε τον ίδιο τον λαό του λαμβάνοντας την υπόσχεση να του επιτραπεί να κυβερνήσει στη Σερβία και το Μαυροβούνιο. Αυτή η υπόσχεση τελικά δεν τηρήθηκε (οι πιο πολλές Αγγλο-Σιωνιστικές «υποσχέσεις» δεν τηρούνται), αλλά εκείνη τη στιγμή σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να διαπραγματευτεί με το διάβολο. Στη συνέχεια ξεπούλησε τους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου (η κοιτίδα της Σερβίας δεν είναι λιγότερο από ό, τι το Κίεβο η κοιτίδα της Ρωσίας). Ότι στη συνέχεια πέθανε δηλητηριασμένος στη Χάγη είναι σχεδόν μια παρηγοριά για μένα.

Τώρα, όπως ένας καλός φίλος μου είπε: Ο Πούτιν δεν είναι Μιλόσεβιτς και, εκτός αυτού, αν ο Πούτιν τα παρατήσει τώρα θα διαπράξει πολιτική αυτοκτονία. Συμφωνώ. Ή θα έπρεπε να πω, το μυαλό μου συμφωνεί. Το ένστικτό μου είναι σε πλήρη λειτουργία «κόκκινου συναγερμού» και περπατώ με ένα κόμπο στο στομάχι μου εδώ και 2 μέρες τώρα. Ιδού ο λόγος:

Κατ ‘αρχάς, δεν νομίζω ότι ο Πούτιν μπορεί απλά να προσποιείτε ότι δεν έχει παρατηρήσει την απολύτως παράφρων ομιλία του Poroshenko. Τι λέει ένας υποψήφιος, πράγματι, δεν είναι πολύ σημαντικό, αλλά η ομιλία ορκωμοσίας είναι πραγματικά ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα: είναι, εξ ορισμού, μια ομιλία *πρόγραμμα* η οποία περιγράφει τους στόχους του νέου Προέδρου.

Δεύτερον, αυτό που συμβαίνει τώρα στο Slaviansk, το Kramatorsk και την υπόλοιπη Νοβορόσια είναι μια ανθρωπιστική καταστροφή και ο Πούτιν έχει υποσχεθεί να το αποτρέψει αυτό.

Τρίτον, η προσεκτική και μη-προκλητική στάση της Ρωσίας σταδιακά ερμηνεύεται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ως σημάδι αδυναμίας και η αντίληψη αυτή θα μπορούσε να είναι, εν μέρει, η αιτία για την κλιμάκωση τόσο των αγριοτήτων από το καθεστώς του Κιέβου όσο και για την ολοένα και πιο αλαζονική αντι-ρωσική ρητορική των δυτικών πολιτικών.

Δεν είμαι σίγουρα θαυμαστής του Ντούγκιν, αλλά είπε πρόσφατα κάτι με το οποίο συμφωνώ πλήρως: είπε ότι το μέλλον του πλανήτη αποφασίζεται στο Slaviansk, το Kramatorsk, το Krasnyi Liman και την υπόλοιπη Νοβορόσια επειδή η έκβαση αυτής της μάχης θα δείξει εάν η Ρωσία μπορεί να υψώσει το ανάστημά της ενάντια στην Αγγλο-Σιωνιστική Αυτοκρατορία και να ξεκινήσει έτσι την απελευθέρωση του υπόλοιπου κόσμου ή αν η Ρωσία ουσιαστικά θα παραιτηθεί. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το μέλλον του πλανήτη αποφασίζεται τώρα στην Νοβορόσια.

Αυτός είναι ο λόγος που έχω έναν κόμπο στο στομάχι μου. Μέχρι στιγμής, σίγουρα δεν βλέπουμε το είδος της αντίδρασης που θα άξιζε η ομιλία του Poroshenko. Και δεν είναι μόνο λόγια, όπως κάποιοι λένε. Την ημέρα της ορκωμοσίας του Poroshenko είδαμε μια βίαιη αύξηση στις επιθέσεις του πυροβολικού στη Νοβορόσια και μια επίθεση σε ένα υψηλά υστάμενο στη Νοβορόσια. Σήμερα – μια ουκρανική οβίδα πυροβολικού χτύπησε μια εκκλησία όπου οι πιστοί είχαν συγκεντρωθεί για την εορτή της Πεντηκοστής.

Ο Πούτιν έχει υποσχεθεί στο ρωσικό λαό (μέσα και έξω από τη Ρωσία) ότι δεν θα επιτρέψει μαζικές θηριωδίες να λάβουν χώρα σε βάρος του πληθυσμού της Νοβορόσια. Συμβαίνουν ξεκάθαρα τώρα. Όσο για το «νέο» καθεστώς στο Κίεβο, είναι τόσο Ναζί όσο θα ήθελε ο χειρότερος παρανοικός του Δυτικού Τομέα. Ο θείος Σαμ έχει ουσιαστικά συνθλίψει κάθε προσπάθεια της ΕΕ για ένα διαπραγματεύσιμο αποτέλεσμα. Αυτό δεν είναι σίγουρα υπαιτιότητα του Πούτιν ή σφάλμα των φτωχών ανθρώπων της Νοβορόσια, αλλά δεν μπορώ πλέον να ελπίζω για μια λογική διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων.

Η Ρωσία πρέπει να δράσει τώρα και να χρησιμοποιήσει τις ένοπλες δυνάμεις της για να απελευθερώσει τη Νοβορόσια. Αν δεν το πράξει θα είναι προδοσία του ρωσικού λαού.

Ο εγκέφαλός μου μου λέει ότι ο Πούτιν θα δώσει την εντολή να το πράξουν πολύ σύντομα. Όμως, οι μνήμες της Βοσνίας με στοιχειώνουν. Μέχρι στιγμής οι επιδόσεις του Πούτιν είναι εξαιρετικές, πολύ κοντά στο τέλειο. Αλλά παρόλη την υποστήριξή μου για τις πολιτικές του, ποτέ δεν τον *εμπιστεύτηκα*, τουλάχιστον όχι πλήρως. Ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ τι θα συμβεί εάν δεν δώσει την εντολή να κινηθούν γιατί αν δεν το πράξει θα πρέπει να παρατήσει πλήρως ολόκληρο το στρατηγικό σχέδιο του, αυτό που αποκαλώ οι Ευρασιατιστές της Εθνικής Κυριαρχίας (Eurasian Sovereignists) να επανακτήσουν την εθνική κυριαρχία (“resovereignize”) της Ρωσίας και την απελευθέρωση της από την Αγγλο-Σιωνιστική Αυτοκρατορία. Δεν μπορώ και δεν θέλω να πιστεύω ότι 14 χρόνια αγώνα που περιλαμβάνει μεγάλους κινδύνους και, μερικές φορές, πραγματικά υπεράνθρωπες προσπάθειες τώρα θα πάνε χαμένες. Και όμως έχω αυτό το κόμπο να κάθεται εκεί μέσα στο έντερο μου και αυτός ο κόμπος γίνεται όλο και χειρότερος με κάθε λειψή και ανούσια δήλωση που προέρχεται από το Κρεμλίνο.

Οι ΗΠΑ κλίνουν κολασμένα για πόλεμο με τη Ρωσία και η ΕΕ έχει εντελώς ξεπουληθεί. Τίποτα νέο εδώ, οι ευρωπαϊκές ελίτ *πάντα* εντάσονται σε αυτό που εγώ ονομάζω «Οικουμενική αντι-ρωσική συμμαχία» με το SOB της ημέρας κατά της Ρωσίας: το έκαναν όταν ο Παπισμός ξεκίνησε σταυροφορία κατά της Ορθοδοξίας, το έπραξαν υπό τον Ναπολέοντα, το έκαναν κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου και το έκαναν κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ. Έτσι, τώρα αυτό το Ευρωσκουπίδι (Eurotrash) είναι με την πλευρά του Θείου Σαμουήλ (ακριβέστερη ονομασία από το Θείος Σαμ, δεν νομίζετε;). Τι άλλο είναι καινούργιο;

Αυτή ο τελευταία πόλεμος θα μπορούσε να μην είναι «θερμός» (αν και πραγματικά δεν θα στοιχημάτιζα για το 1% των Αγγλο-Σιωνιστών), αλλά σίγουρα θα είναι πλήρης και ανελέητος ούτως ή άλλως. Και υπάρχει μόνο ένας τρόπος για μπει τέλος σε αυτό: η ρωσική αρκούδα πρέπει να δείξει τα γυμνά δόντια της, να δημιουργήσει ένα παράδειγμα με τους Ουκρανούς Ναζί και να δείξει σε αυτούς τους Ευρωπαίους ανόητους ότι Ρωσία σημαίνει δουλειά.

Επομένως, σας παρακαλώ να μου πείτε ότι κάνω λάθος και ότι, όταν φτάσουν στα όρια ο Πούτιν θα έχει τη δύναμη της θέλησης και το θάρρος να υψώσει το ανάστημά του ενάντια σε αυτό που μπορώ μόνο να αποκαλέσω ένα σατανικό συνασπισμό των πιο διαβολικών ιδεολογιών και ανθρώπων που μπορώ να σκεφτώ. Υποστήριξα πλήρως τη μη-επέμβαση της Ρωσίας μέχρι και το Σάββατο και την ομιλία Poroshenko, αλλά αυτή η πολιτική έχει φτάσει στα όριά της και, με τεράστια λύπη μου, έχει αποτύχει, κυρίως λόγω της πραγματικά απίστευτης δειλίας και της ανηθικότητας των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών (μπορεί να σαπίσουν όλοι στην κόλαση για το ξεπούλημα των δικων τους ανθρώπων με τον τρόπο που το έκαναν!). Δεν έχει νόημα να ελπίζουμε σε ένα θαύμα της τελευταίας στιγμής: αυτοί οι καταραμένο γραφειοκράτες της ΕΕ δεν κατάφεραν να βρουν έστω και ένα μόριο αξιοπρέπειας ή ευπρέπειας μέσα τους και ως εκ τούτου ένας πλήρους κλίμακας Ψυχρός Πόλεμος v2 στην Ευρώπη είναι πλέον αναπόφευκτος (οι Βούλγαροι προχώρησαν τη προδοσία τους ένα βήμα παραπέρα και υπό τις διαταγές του Μακέιν συμφώνησαν να σταματήσουν τις εργασίες για το South Stream).

Ο εγκέφαλός μου μού λέει ότι ο Πούτιν θα δώσει την εντολή. Σύντομα.

Αλλά έχω εκείνο το φοβερό συναίσθημα στο κοίλωμα του στομαχιού μου.

Παρακαλώ πείτε μου ότι ο Πούτιν δεν είναι Μιλόσεβιτς.

Παρακαλώ πείτε μου ότι οι χειρότεροι φόβοι μου δεν θα γίνουν πραγματικότητα.
The Saker