Σχόλιο: Σημαντική συνέντευξη του Alexander Dugin στο BBCπου επιβεβαιώνει όλες τις θέσεις μας αναφορικά με την στάση της Ρωσίας στην Ουκρανία καθώς και για τη μάχη που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό της ρωσικής ελίτ μεταξύ του τμήματος που ο Dugin ονομάζει liberal (και εμείς globalizers) από την μια μεριά και του πατριωτικού τμήματος από την άλλη. Ο Dugin βέβαια δεν κάνει καμία αναφορά στην οικονομική σημασία της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Διεθνούς Τάξης και εξετάζει το θέμα μόνο με γεωπολιτικούς και «ηθικούς» όρους.

Πηγή: Dina Newman, Russian nationalist thinker Dugin sees war with Ukraine,BBC News (10.07.2014 @ 00:21 GMT)

Ένας σημαντικός Ρώσος υπερεθνικιστής φιλόσοφος δήλωσε στο BBC ότι ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας «είναι αναπόφευκτος» και κάλεσε τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να επέμβει στρατιωτικά στην ανατολική Ουκρανία «για να σώσει το ηθικό κύρος της Ρωσίας».

Ο Alexander Ντούγκιν είναι ο ιδρυτής του Ρωσικού Ευρασιατικού κινήματος. Οι απόψεις του πιστεύεται ότι είναι δημοφιλής μεταξύ των «γερακιών» της ρωσικής ελίτ. Μέχρι πρόσφατα, ήταν επίσης καθηγητής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, αλλά λέει ότι η τρέχουσα κατάσταση του με το πανεπιστήμιο είναι ασαφής.

Οι απόψεις του δεν έχουν αλλάξει, λέει, αλλά η στάση απέναντι στις απόψεις του μεταξύ εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία, ενδέχεται να μετατοπιστούν.

Το επίκεντρο της γεωπολιτικής θεωρία του είναι ότι η αποστολή της Ρωσίας είναι να αμφισβητήσει την κυριαρχία των ΗΠΑ στον κόσμο, με τη βοήθεια του Ιράν, καθώς και των ευρωσκεπτικιστών κομμάτων, τα οποία είναι σήμερα σε άνοδο στην Ευρώπη.

Έχει χαρακτηριστεί ως ο εγκέφαλος πίσω από την εξαιρετικά δημοφιλή προσάρτηση της Κριμαίας από τον Πρόεδρο Πούτιν.

Το επόμενο βήμα, διακηρύσσει, είναι η στρατιωτική επέμβαση στην ανατολική Ουκρανία, την οποία ο ίδιος αποκαλεί τακτικά Νοβοροσία (Νέα Ρωσία). Είναι ένα όνομα που έχει χρησιμοποιηθεί επίσης από τον Πρόεδρο Πούτιν.

Ο Ντούγκιν πιστεύει ότι το «ρωσικό πνεύμα» έχει εκ νέου ξυπνήσει χάρη στον αποσχιστικό αγώνα εκεί, που ο ίδιος αποκαλεί «Ρωσική Άνοιξη».

Το σύμβολο αυτού του πνεύματος είναι ο διοικητής των ανταρτών Igor Strelkov, που υποστηρίζεται από το Ντούγκιν που κρατά τακτική επαφή με τους μαχητές στο Ντόνετσκ.

Μιλώντας στο τηλέφωνο από τη Μόσχα, με καθαρά αγγλικά και με μια αίσθηση του επείγοντος στη φωνή του, ο Ντούγκιν φοβάται ότι η «Ρωσική Άνοιξη» είναι έτοιμη να χάσει την ορμή της: «Είναι ένα πραγματικό χάος.

«Οι φιλελεύθεροι είναι εναντίον του Πούτιν, και οι πατριώτες τον υποστηρίζουν, αλλά μόνο αν συνεχίσει με τις πατριωτικές πολιτικές του. Ενώ ο ίδιος διστάζει, χάνει τη στήριξη και των δύο πλευρών. Είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Αλλά ίσως έχει μια λύση;»

Ο Alexander Ντούγκιν ζήτησε την προσάρτηση της Κριμαίας ήδη από το 2008, κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ρωσίας με τη Γεωργία.

Ταξίδεψε στην αμφισβητούμενη περιοχή της Νότιας Οσετίας, όπου φωτογραφήθηκε με ένα εκτοξευτή ρουκετών.

Τότε, πίστευε ότι η Ρωσία θα έπρεπε να στείλει τα στρατεύματά της μέχρι την γεωργιανή πρωτεύουσα, Τιφλίδα. Θα έπρεπε στην συνέχεια να ανατρέψουν το πρόεδρο Μιχαήλ Σαακασβίλι και να κινηθούν να καταλάβουν την Κριμαία, «η οποία αποτελεί μέρος της Ρωσίας ούτως ή άλλως».

Τέτοιες απόψεις θα προσβάλαν τους περισσότερους στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Εκείνη την εποχή, πολλοί Ρώσοι θα τις έβρισκαν ακραίες. Αλλά όχι πια.

Από την προσάρτηση της Ρωσίας της Κριμαίας, η δημοτικότητα του Προέδρου Πούτιν έχει αυξηθεί στο 86%. Σύμφωνα με το ανεξάρτητο Levada Centre στη Μόσχα, τα δύο τρίτα των Ρώσων εγκρίνουν τους αυτονομιστέςν στην ανατολική Ουκρανία και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η Μόσχα θα πρέπει να προσφέρουν υποστήριξη.

«Φιλελεύθερη σκιά»

Τώρα, με τις ουκρανικές δυνάμεις στην επίθεση κατά των ανταρτών στις περιοχές Ντόνετσκ και Luhansk, ο Ντούγκιν κατηγορεί «τους φιλελεύθερους» για την απροθυμία του Προέδρου Πούτιν να στείλει στρατεύματα.

Οι «φιλελεύθεροι», κατά την άποψή του, είναι κυρίως επιχειρηματίες, οι οποίοι έκαναν τις περιουσίες τους στη δεκαετία του 1990. Εάν οι περαιτέρω οικονομικές κυρώσεις επιβληθούν στη Ρωσία, είναι αυτοί που κινδυνεύουν να χάσουν τα περισσότερα, επειδή είναι «ενσωματωμένοι στην παγκόσμια οικονομία».

Ο εμφανής δισταγμός του προέδρου Πούτιν, κατά την άποψη Ντούγκιν, οφείλεται σε μια εσωτερική πάλη στη ρωσική κυβέρνηση – και στο μυαλό του Προέδρου Πούτιν.

«Αυτή είναι η πάλη ανάμεσα στις πατριωτικές, Ορθόδοξες, συντηρητικές δυνάμεις – και τις φιλελεύθερες δυνάμεις, οι οποίες είναι επίσης πολύ ισχυρές,» λέει.

Στην πραγματικότητα, ο ίδιος πιστεύει, υπάρχουν δύο αντικρουόμενες πλευρές του Βλαντιμίρ Πούτιν.

«Η πατριωτική πλευρά Πούτιν υποστηρίζεται από τους περισσότερους Ρώσους, και η φιλελεύθερη σκιά του αντιπροσωπεύεται από το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής ελίτ, τους ολιγάρχες και τον πρωθυπουργό, κ. [Ντμίτρι] Μεντβέντεφ.»

Αυτό η παρατήρηση κατά του κατεστημένου είναι δημοφιλής στους περισσότερους Ρώσους, οι οποίοι δεν εμπιστεύονται την «φιλελεύθερη ελίτ», κατηγορώντας τους για το χάος της δεκαετίας του 1990.

Όχι μόνο πολλοί Ρώσοι κατανοούν το νέο είδος μιλιταριστικού πατριωτισμού του Alexander Ντούγκιν, αλλά μερικοί πάνε τόσο μακριά ώστε αγοράζουν το δικό τους στρατιωτική εξάρτηση και ταξιδεύουν στην ανατολική Ουκρανία για να ενταχθούν στις ομάδες των ανταρτών.