Τι σημαίνει, επί της ουσίας, νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση»; Σημαίνει ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές. Και τι σημαίνει στην πράξη «ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές»; Σημαίνει π.χ. λογαριασμός ρεύματος 3 ή 4 φορές πάνω από το κανονικό! Και ποιος είναι ο κύριος μηχανισμός που εφαρμόζει τις πολιτικές της απελευθέρωσης των αγορών, δηλαδή της απουσίας κάθε εξωτερικής (π.χ. κρατικής ή ευρύτερα κοινωνικής) παρέμβασης; Η Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας, μην ξεχνάμε, καταστατική συνθήκη είναι το Μάαστριχτ που επιβάλλει από το 1992 τις γνωστές «4 ελευθερίες» (κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργασίας).

Κοίτα να δεις τι ελευθερία είναι αυτή που με αναγκάζει να τριπλοπληρώσω το ρεύμα μου!

Επομένως, οφείλουμε να αναρωτηθούμε γιατί είναι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, δηλαδή η ΕΕ, υπεύθυνη για την τρομακτική αύξηση των τιμών;  Διότι, πλέον, εξαιτίας της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας, με την ουσιαστική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και την εισαγωγή ιδιωτικών εταιρειών στην αγορά ενέργειας, η τιμή που πληρώνουμε μέχρι να φτάσει στα επίπεδα που αναγράφουν οι λογαριασμοί έχει περάσει από τα κύματα του χρηματιστηριακού παζαρέματος, τα οποία την έχουν ωθήσει στα ύψη. Έτσι, έχουμε μια σειρά χρηματιστηρίων τα οποία φουσκώνουν την τιμή, προς όφελος βεβαίως της τσέπης των εταιρειών ενέργειας (της ιδιωτικής επί της ουσίας ΔΕΗ, της Elpedison (ΕΛ.ΠΕ.), της Protergia του Μυτιληναίου κ.λπ.) οι οποίες απολαμβάνουν δυσθεώρητα υπερκέρδη την ώρα που εμείς μετράμε τα φραγκοδίφραγκά μας για τα σουπερμάρκετ, τη βενζίνη και το ηλεκτρικό!

Συγκεκριμένα, έχουμε, κατά πρώτον, το χρηματιστήριο ρύπων: εδώ η ΕΕ μας δείχνει το «πράσινο» χρώμα της, την οικολογική της ευαισθησία για την χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη. Έχεις λιγνιτικές μονάδες παραγωγής ενέργειας; Πάρε «χαράτσι ρύπων» στο κεφάλι. Ένα «δημοκρατικό» κίνητρο για την πράσινη μετάβαση, δηλαδή για την απολιγνιτοποίηση, για την οποία η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν ζήτησε την επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής, με αποτέλεσμα να έχει θέσει το 2025 ως το έτος πλήρους απολιγνιτοποίησης. Η συνέπεια ήταν, φυσικά, ο τριπλασιασμός του φυσικού αερίου στο ενεργειακό μείγμα της χώρας, η αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ εξαιτίας της τιμής του τελευταίου και, τελικά, η σχεδόν πλήρης ενεργειακή εξάρτηση,[1] η οποία έρχεται να συμπληρώσει τη γενικευμένη οικονομική μας εξάρτηση. Οπότε, Μητσοτάκη τρέξε να κλείσεις κάθε λιγνιτική μονάδα, πούλα λίγο οικολογία που είναι και της μόδας, και ολοκλήρωσε την εξάρτηση της χώρας από τεχνολογίες ΑΠΕ και δεν συμμαζεύεται τις οποίες βέβαια δεν παράγουμε εδώ. Ελλάς το πράσινο προτεκτοράτο. Και αυτό, τη στιγμή που χώρες-κολοσσοί στην ενέργεια σαν τη Μεγάλη Βρετανία στρέφονται στις παραδοσιακές πηγές για να συγκρατήσουν την τιμή του ηλεκτρικού στη Βόρεια Θάλασσα κ.λπ., ενώ εμείς κλείνουμε και τη μοναδική σχετικά πλουτοπαραγωγική πηγή μας, τον λιγνίτη, γιατί έτσι αποφάνθηκαν το διεθνές ψευτο-οικολογικό λόμπι μέσω των οποίων οι πολυεθνικές διαφεντεύουν τις πηγές ενέργειας!

Δεύτερον, υφίσταται το χρηματιστήριο φυσικού αερίου, το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με το αντίστοιχο χρηματιστήριο του Άμστερνταμ. Έτσι, τα δικά μας επίπεδα τιμών διαμορφώνονται από τις εκεί τάσεις ασχέτως αν εμείς προμηθευόμαστε το φυσικό αέριο από αλλού. Τέλος, έχουμε το ελληνικό χρηματιστήριο ενέργειας. Έτσι, σύμφωνα με κανονισμούς της ΕΕ, η τιμή της ακριβότερης πηγής ενέργειας από το μείγμα πηγών που καταναλώνονται είναι εκείνη η οποία καθορίζει την τιμή των υπολοίπων. Βέβαια, για παράδειγμα, στη μητέρα του νεοφιλελευθερισμού Βρετανία, το ποσοστό της ενέργειας του οποίου η τιμή διαμορφώνεται από τις χρηματιστηριακές διαπραγματεύσεις είναι λιγότερο από το 20%, ενώ στη Γερμανία φτάνει σε μέγιστα επίπεδα το 35%. Η τιμή του υπόλοιπου καθορίζεται μέσα από συμφωνίες των θεσμών των καταναλωτών με τους παραγωγούς. Αντίθετα, η Μπανανία-Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης, της οποίας το 100% της ενέργειας περνάει μέσα από το χρηματιστήριο, μια κατάσταση που έχει σχηματιστεί από την περίοδο (του “αριστερού”) ΣΥΡΙΖΑ. Στα παραπάνω, προσθέστε την εξωφρενική ρήτρα αναπροσαρμογής, η οποία, επί της ουσίας, αποτελεί ένα μαξιλαράκι ασφαλείας των ιδιωτικών εταιρειών, σύμφωνα με την οποία αν υπάρξει αύξηση της χονδρεμπορικής τιμής, το επιπλέον κόστος μετακυλίεται στη λιανική τιμή, δηλαδή στην τσέπη του καταναλωτή, έτσι ώστε να μην θιχτούν τα κέρδη των ιδιωτών. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι είναι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, όπως εφαρμόζεται μέσα από τα διάφορα χρηματιστήρια, η κύρια αιτία της αύξησης του ηλεκτρικού που λαμβάνει χώρα εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο και όχι ο πόλεμος, όπως πασχίζουν να μας πείσουν οι πληρωμένοι δημοσιοκάφροι του Μητσοτάκη και της Υπερεθνικής Ελίτ. Βέβαια, η κομπραδόρικη οικονομική ελίτ της Ελλάδας, σε συνεργασία με τα φιλαράκια της στην πολιτική, στα μίντια, στα πανεπιστήμια, στην τέχνη κ.λπ., μας δείχνει τι σημαίνει χώρα-μπανανία όπου δεν υπάρχει ούτε στοιχειώδης προστασία του πολίτη από την ξεκάθαρη κλεφτοκοτάδικη υπερεκμετάλλευση. Γι’ αυτό το λόγο έχουμε στην Ελλάδα τη ακριβότερη τιμή στην Ευρώπη στη χονδρεμπορική τιμή ρεύματος.[2]

Με άλλα λόγια, αντί η αγορά μέσω της ανταγωνιστικότητας να έχει συμπιέσει το κόστος, όπως υποστηρίζουν εργολαβικά οι υπερασπιστές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αυτό έχει πάει στο ύψη, σε συνδυασμό βέβαια με τις κυρώσεις του «ελεύθερου κόσμου» της Δύσης έναντι της Ρωσίας. Προφανώς, τα μέτρα που εξήγγειλε ο αλητο-Μητσοτάκης μόνο οργή θα έπρεπε να προκαλούν. Τα ψίχουλα που μοίρασε η κομπανία του ελάχιστα προσφέρουν στο μηνιαίο εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων. Τα υπερκέρδη των εταιρειών ενέργειας, βέβαια, καλά κρατούν, διότι σε διαφορετική περίπτωση βαριάς φορολογίας τους θα χανόταν η «ελευθερία» της παγκοσμιοποίησης για την οποία τόσο “φιλότιμα” παλεύει η Δύση στην Ουκρανία! Μόνο που, κατά τη γνώμη μας, η ελευθερία αυτή μοιάζει με φασισμό του χειρίστου είδους, διότι στις εποχές του ιστορικού φασισμού έβλεπες τουλάχιστον όπλα και μπότες, δηλαδή ένα ορατό εχθρό, ενώ εδώ βλέπεις iphone και δήθεν οικολογία. Κοινός παρανομαστής, βεβαίως, η φυσική και οικονομική βία.

Διαπιστώνουμε, δηλαδή, ότι για να έχουμε ξανά ανθρώπινους λογαριασμούς (οι οποίοι να μην μας στραγγαλίζουν οικονομικά) αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε με τα ημί-μετρα του ΣΥΡΙΖΑ ούτε με τα ευχολόγια των διάφορων ΑΝΤΑΡΣΥΑ περί εργατικού ελέγχου και πράσινα άλογα. Ο υπεύθυνος είναι ένας και η πολιτική που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση είναι μπροστά στα μάτια μας: μονομερής έξοδος από την ΕΕ και πολιτικές οικονομικής αυτοδυναμίας (για τις οποίες δεν μιλούν βέβαια στην “Αριστερά” μας). Εν συντομία, εθνική κυριαρχία! Πώς αλλιώς θα μπορέσουμε να λειτουργήσουμε ξανά τις λιγνιτικές μας μονάδες και να ρυθμίσουμε ανάλογα την παραγωγή; Πώς αλλιώς θα πούμε στους «πράσινους» υπερασπιστές των Βρυξελλών ότι ο λαός δεν αντέχει το χαράτσι ρύπων για να αποφύγουμε τη δήθεν οικολογική καταστροφή, η οποία κάθε μέρα αποδεικνύεται περισσότερο ένας αναπόδεικτος μπαμπούλας των πολυεθνικών, όπως και η δήθεν τεράστια κλιματική αλλαγή που, τώρα, ιστορικές μελέτες δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά νέο φαινόμενο είναι στην ιστορία της γης; Πώς αλλιώς θα μπορέσουμε να έχουμε άλλη γεωπολιτική στρατηγική χωρίς τις κυρώσεις της Υπερεθνικής Ελίτ προς τη Ρωσία, οι οποίες μας βλάπτουν κατάφωρα όπως και τους άλλους λαούς στην Ευρώπη που καταδικάζονται να αγοράσουν το πανάκριβο υγροποιημένο αέριο στις ΗΠΑ; Η συνειδητοποίηση αυτού του στόχου και η προσπάθεια αποδοχής του από τα λαϊκά στρώματα θα έπρεπε να αποτελεί πρωταρχικό ζήτημα κάθε πολιτικής δύναμης η οποία επιδιώκει την πραγματική αλλαγή της κατάστασης. (βλ. στόχους ΜΕΚΕΑ)

Ευτυχώς, όμως, για τους διάφορους Μητσοτάκηδες, Τσίπρες κ.λπ., για τα υπερεθνικά αφεντικά τους και, στην προκειμένη, για τις πολυεθνικές εταιρείες της ενέργειας, στην Ελλάδα η παγκοσμιοποιητική «αριστερά» έχει κάνει τη δουλειά της και ο λαός κοιμάται ύπνο βαθύ.

[1] «Eurostat: Το ενεργειακό μείγμα της Ελλάδας και η εξάρτηση από τη Ρωσία», Ημερησία, 29.03.2022.

[2] Ευρωπαϊκός Χάρτης Τιμών Ηλεκτρισμού , Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας